Φόβος για το αεροπλάνο; Όχι πλέον…

 Φόβος για το αεροπλάνο; Όχι πλέον…

Όλα ξεκίνησαν όταν μπήκα σε μια πτηση με υδροπλάνο εντός Ελλάδος. Χωρίς να μπω σε λεπτομέρειες ήταν η αρχή της φοβίας μου για τα αεροπλάνα, και σημειωστε ότι ήδη ταξίδευα πολλά χρόνια πιο πριν. Στην πραγματικότητα βέβαια, η γέννηση αυτής της φοβίας είχε ξεκινήσει λίγο νωρίτερα, αλλά εκδηλώθηκε με το υδροπλάνο.

Σε αυτό το αρθρο θα σας πω όλες τις προσπάθειες που έκανα και που με βοήθησαν να απελευθερωθω από αυτά τα δεσμά, που για μένα ήταν πραγματικά δεσμά, αφού το όνειρο μου είναι να γυρίσω τον κόσμο (δεν είναι δυστυχώς ότι η φοβία μου ήταν το ταξί, οπότε θα μπορούσα και να την παρακάμψω, έτσι δεν είναι;)

Πριν μπω στο ζουμί θα σας πω μερικές συνειδητοποιήσεις που έκανα και που βοηθούν την λειτουργία του μυαλού:

Έχετε σκεφτεί πόσες πληροφορίες για κατάρριψη αεροσκαφών παίρνουμε από ταινίες; Έχω ακούσει επίσης πολλούς ανθρώπους που χρονικά –ειδικά- μετά την 11 Σεπτεμβρίου παρουσίασαν φοβία για τα αεροπλάνα, τυχαίο;

Η ηλικία που πολλοί άνθρωποι παρουσιάζουν νευρώσεις είναι γύρω στα 30.

Ο βαθύτερος φόβος που κρύβεται πίσω από αυτή τη νέυρωση είναι ο φόβος του θανάτου και οι παραγωγες τραυματικες εμπειρίες. Θυμηθείτε, αναλογισθείτε, πότε σας παρουσιάσθηκε αυτή η φοβία (αν δεν την είχατε πάντα είναι πιο ξεκάθαρο). Ως τραυματικές εμπειρίες συγκαταλέγονται και οι χωρισμοί/ αποχωρισμοί, ακούσια μετακόμιση, προβλήματα συναισθηματικής φύσης, διότι μέσα τους κρύβουν το άγχος του θανάτου.

Ότι διάβασα επιστημονικά επί του θεματος (για τα κενά αέρος ή τις αναταράξεις και τους κλειστούς χώρους για παράδειγμα) βοήθησαν το μυαλό μου να καταλάβει, αλλά ήταν αδύνατο να ελέγξω τις αυτόματες αντιδράσεις του σώματος μου, όπως τον ιδρώτα, τη συχνοουρία ή την κρίση πανικού. Πρέπει να σας πω ότι είχα πάει ακόμα και στην καμπίνα των πιλότων και τους ζητήσει να μου εξηγήσουν επί του θέματος, για να λύσω την φοβία μου επιστημονικά, να «καταλάβει» το μυαλό μου ότι είμαι ασφαλής. Μάταια όμως όλα αυτά..

Πως το αντιμετώπισα

Σε καμία περίπτωση δε σταμάτησα ποτέ να πετάω με αεροπλάνα, χρειάζεται σταθερή θέληση (έστω κι αν κάποιες φορές ήθελα να φύγω με άλματα ακόμα και μέσα στο αεροπλάνο πριν την απογειωση)

Έκανα την μεθοδο EFT

Αλκοόλ – 1 ποτηράκι ηρεμεί, πιο πολύ σε νυστάζει, διότι στον αέρα η ποσότητα αλκοόλ διπλασιάζεται στο αίμα λόγω της ατμοσφαιρικής πίεσης

Όχι ηρεμιστικά χάπια (σε μένα με την υπερένταση που είχα δεν δουλευαν όταν τα χρειαζόμουν, αλλά μετα που είχα και δυσκολίες στην μετακίνηση μου. Επίσης δεν θέλω να παίρνω χημικά σκευάσματα εκτός και αν υπάρχει ανάγκη και δεν λύνεται αλλιώς το θέμα

Κρύσταλλοι, όπως μαύρο κοράλλι για τις κρίσεις πανικού, μαλαχίτης για τους φόβους, τυρκουάζ που είναι φυλαχτό, ηλίολιθος αντικαταθλιπτικό, μπλε χαλκηδόνιος ηρεμιστικό. Πάντα τα έχω μαζί μου και δεν υπάρχει πρόβλημα στον έλεγχο (για όσους ετοιμάζονται να ρωτήσουν)

Rescue Remedy, Mimulus για συγκεκριμένες φοβίες, κρίσεις πανικού πριν και κατά τη διάρκεια του ταξιδιού. Πολύ σημαντική βοήθεια, είναι ανθοϊάμματα του Bach

Μέσα στο ταξίδι μυρίζω ένα αρωματικό μαντηλάκι, βοηθά πολύ

Σκέφτομαι πάντα τον προορισμό μου και τι με περιμένει εκεί με αποτέλεσμα γεμίζω από χαρά και ευγνωμοσύνη. Δεν περιορίζομαι στο συναίσθημα της στιγμής που ενισχύει το άγχος μου και σίγουρα δεν κάνω για κανένα λόγο απαισιόδοξες σκέψεις.

Παρατηρήστε τον εαυτό σας και χαμογελάστε του με το πόσο ευάλωτος νιώθει, μην τον κρίνετε. Είναι φυσικό να νιώθει έτσι όταν είναι τόσο ψηλά. Πραγματικά συμπονέστε και χαμογελάστε στον εαυτό σας με το φόβο που νιώθει. Βγείτε έξω από τον εαυτό σας και παρατηρήστε τον. Όλα είναι στο μυαλό σας, δεν κινδυνεύετε.

Ταινίες, παιχνίδια κι μουσική είναι ιδιαίτερα βοηθητικά διότι δεν καταλαβαίνει κανείς το κούνημα, είναι το μυαλό απασχολημένο. Και το διάβασμα, αλλά σε μικρότερο βαθμό, επειδή όταν φοβηθεί κανείς, σταματά και χάνει τον ειρμό του. Μου έχει τύχει να διαβάζω τις ίδιες γραμμές επί 15 λεπτά και να μην εχω ακομα καταλάβει τι λέει το κείμενο

Ενημερώνεστε ότι σε κάποια σημεία έχει παντα αναταράξεις (όταν κάνεις τα ίδια ταξίδια συνέχεια το μαθαίνεις αυτό) και έτσι είσαι κάπως προετοιμασμένος ψυχολογικά

Σκύβετε όταν έχει αναταράξεις ή «χορεύετε» καθιστικά. Έτσι δεν θα νιώθετε ιδιαίτερα τη διαφορετικότητα στο κέντρο ισορροπίας σας με το κούνημα του αεροπλάνου

Να έχετε στο νου σας, ότι όσο μεγαλύτερης διάρκειας είναι η πτήση, τόσο πιο ψηλά το αεροπλάνο σας πετάει και έχετε λιγότερες πιθανότητες για αναταράξεις

Θετικές δηλώσεις βοηθούν πολύ, όπως «είμαι ασφαλής, πόσο όμορφο να φτάνει κανείς στον προορισμό του τόσο γρήγορα»

Δεν κάνω καμία συζήτηση για το φόβο μου ή το φόβο των άλλων, η ενέργεια αυτή αναπόφευκτα σε παρασέρνει μαζί της. Αν θελω μπορώ να πιάσω κουβέντα για διάφορα θέματα αν βρω καποιον ενδιαφέροντα συνομιλητη

Όταν έχει αναταραξεις, κοιτάω τις αεροσυνοδούς. Αυτές ξέρουν…

Και λίγο πιο βαθιά βοήθεια:

Εμπιστοσύνη, όλα είναι μέρος της διαδικασίας του να αφηνόμαστε με εμπιστοσύνη στη ροή της ημέρας, στο Ανώτερο Θεϊκό μας σχέδιο και γενικά να μάθουμε να δείχνουμε εμπιστοσύνη τόσο στον εαυτό μας, όσο και στους άλλους.

Συνειδητοποιήστε την ένταση που κρύβεται στο σώμα σας από το φόβο του θανάτου και σταδιακά αρχίστε να την λύνετε στην καθημερινότητα σας. Ζητήστε βοηθεια! Ο θάνατος είναι το μόνο σίγουρο γεγονός στη φυσική μας ζωή (για όσους «ψάχνουν τα σίγουρα» το έγραψα αυτό) και συνδέεται άρρηκτα με το απίστευτο ένστικτο της επιβίωσης.

(δείτε και το άρθρο: «Θάνατος, ένα μεγάλο άνοιγμα συνειδητότητας εν ζωή» http://humanstasis.blogspot.gr/2012/08/blog-post.html)

Αποδοχή. Αυτό έκανε σε μένα μεγάλη διαφορά. άρχισα να εξασκώ τα διαφορετικά πρόσωπα της αποδοχής στην καθημερινή μου ζωή και έτσι ήμουν έτοιμη μέσα στο αεροπλάνο και αποδεχόμουν ότι συνέβαινε. Έρρεα μαζί του

Διαλογισμός, άφησα το καλύτερο για το τέλος. Πραγματικά βοηθά πολύ να κάνετε ασκήσεις αναπνοής και όσο περισσότερο εξοικειωμένος είναι κανείς με αυτό στην καθημερινότητα του τόσο περισσότερο μπορεί να μπει βαθιά μέσα του ότι και αν συμβαίνει εξωτερικά του. Με το διαλογισμό όχι μόνο μπαίνει κανείς στο δικό του κόσμο, αλλά εκρήγνυνται ορμόνες χαράς και ηρεμίας βαθιάς, που εκείνη τη στιγμή είναι ότι καλύτερο αντίδοτο για τις άλλες ορμόνες άγχους που αυτόματα εκκρίνονται από το σώμα μας

Θα αναφερθώ τέλος και στο ρέικι, επειδή πάντα κάνοντας κανείς ρέικι σε συγκεκριμένα σημεία μπορεί να χαλαρώσει το σώμα του. Αν δεν ξέρετε να κάνετε, ζητήστε από κάποιον που είναι σε προχωρημένο επίπεδο να σας στείλει ρεικι στην πτήση σας

Οφείλω να σας ομολογήσω ότι ακόμα και τώρα διαλογίζομαι ή πίνω ανθοϊάμματα του Βαch, όμως η βαθύτερη βοήθεια ήρθε σταδιακά από την επίλυση του φόβου του θανάτου και την αποδοχή των καταστάσεων. Κάτι που βοήθησε όλη μου την πλεύση στην καθημερινότητα. Και για αυτό είμαι ευγνώμων…

Εύχομαι σε όλους «καλή επιτυχία», λύνοντας αυτό έχετε προχωρήσει ένα μεγάλο βήμα στην αυτογνωσία σας και στην αντιμετώπιση των φόβων σας.  Ευλογίες!

Ρούλα Παπαθανασίου

Reiki Master

Crystal therapies

Thai healing massage

Meditation classes

Η ευχη μου για την επετειο του ΟΧΙ

Σκεφτομαι οτι στη χωρα μας παντα επικρατουσε το παραλογο... με τη δική μας υποστηριξη- ανοχή. 

παλιοτερα, για παραδειγμα, ειχαμε κανει θεους ολους αυτούς που θέλανε να γίνουν τραγουδιστες (μπουζουκερι τυπου), μοντελα, και συναφή επαγγελματα, εβγαιναν στα καναλια και ξεκατινιαζοντουσαν ομαδικα και όλοι εμεις αυτο το υποστηριζαμε..

τωρα στα καναλια βγαινουν ανθρωποι που μας λενε ψεματα καταμουτρα (βασικα τα εχουν πιστεψει κιολας), συλλαμβανουν αθωους και εκφερουν και την αποψη τους για τα προβατα που τους παρακολουθουν...ετσι παιρνουν τη δυναμη τους και μας τρωνε ενεργεια!

εγω παντως εχω κοψει να βλεπω τηλεοραση γιατι με προσβαλλει εδω και πολλα χρονια. H αυτοεκτιμηση μου δεν το επιτρεπει..

ασκω το δικαιωμα της "επιλογης" τι πληροφορία θα περνα στον εγκεφαλο μου και διαφυλατω την ενεργεια μου.μας ευχομαι σε λιγα χρονια να γιορταζουμε αυτη την μερα ως απελευθερωση του homo sapiens που κρυβουμε μεσα μας.

αμην!

και μια ταινια για τον homo sapiens που ειμαστε! Καλη απελευθερωση

8 βήματα προς την ευδαιμονία

Μέσα στο κλίμα των τελευταίων χρόνων έχω βρει την λύση που με κρατά ζωντανή στο πνεύμα, υγιή στο σώμα και ευτυχισμένη στην καρδιά:

Πήρα αποφάσεις

Πολλοί άνθρωποι δεν έχουν ορθώσει το ανάστημα τους στη ζωή ή νομίζουν ότι το έχουν κάνει χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα όμως. Άγονται και φέρονται επιτρέποντας στον εαυτό τους να επηρεάζεται από τα πάντα! Για αυτό είναι συνέχεια «κάπως»!

Είναι «όχι ευτυχισμένοι, όχι πολύ καλά» (γιατί η ευτυχία δεν μπορεί να είναι συνεχής), είναι κουρασμένοι και άτονοι, θέλουν να βγαίνουν και να ξεσκάνε, να «χαζεύουν» στη τηλεόραση, να φτύνουν στον αέρα για να μην ματιαστούν όταν «στις μέρες μας  έχουν δουλειά», ή χρησιμοποιούν εκφράσεις όπως  «επιβιώνω, παλεύω, ακόμα είμαι όρθιος» κτλ.  Μήπως  έχουν χάσει το ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ και περιμένουν κάποια θεά-μοίρα να τους χαμογελάσει;  Δεν κρίνω κανεναν, αντιγράφω εκφράσεις που ακούω συνέχεια.

Θέλω να σας δείξω ότι τα πράγματα δεν έχουν μόνο μία όψη. Η όψη αλλάζει ανάλογα από το ποια πλευρά επιλέγεις να κοιτάς αυτό που σου συμβαίνει. Αυτό λέω: επιλέξτε, πάρτε αποφάσεις!

Είμαι σίγουρη ότι πολλοί θα πουν διαβάζοντας αυτό το άρθρο, ότι «είμαι απέξω από το χορό και δεν ξέρω το πρόβλημά τους» ή ότι το πρόβλημα τους δεν λύνεται, διότι έχουν δάνεια, παιδιά, υποχρεώσεις κτλ

Να σας πω σε αυτό το σημείο ότι όλα είναι θέμα προτεραιοτήτων και ότι όλα είναι δυνατά, αρκεί κανείς να το αποφασίσει. Πολλοί άνθρωποι που ξέρω άλλαξαν τα κακώς κείμενα με μόνο γνώμονα τους την ευτυχία που θέλουν να την βιώνουν καθημερινά και όχι μόνο σε γιορτές και αργίες! Και το πέτυχαν! Γιατί όχι και εσείς; Οι άλλοι είναι πιο τυχεροί; Εγώ αυτό δεν το δέχομαι. Μόνοι μας δημιουργούμε την τύχη μας, τέλος! Τα υπόλοιπα είναι απλά λέξεις για να περνάμε την ώρα μας.

Αντί να καθόμαστε σπίτι και να περιμένουμε πότε θα έρθει η καλύτερη μέρα, εγώ λέω να πάρουμε απόφαση τα παρακάτω και να ρεύσουμε με τη ζωή μας όπως έρχεται, δηλαδή να αποδεχτούμε  την αλλαγή στη συνειδητότητα και να ρεύσουμε στην μετάβαση. Είμαστε στη διαδικασία της εγκυμοσύνης μιας παγκόσμιας αλλαγής, ας κάνουμε ότι καλύτερο μπορούμε!

Χρήσιμες συμβουλές καθημερινής ευτυχίας!

• Κάθε μέρα θα χαμογελάω χωρίς λόγο
• Κάθε μέρα θα είμαι ευγνώμων για ότι έχω και θα σταματήσω να σκέφτομαι τι δεν έχω
• Κάθε μέρα θα αναπνέω συνειδητά πριν σηκωθώ από το κρεβάτι και θα κάνω θετικές δηλώσεις, για παράδειγμα, αξίζω τα καλύτερα, ρέω εύκολα μέσα στα γεγονότα, αγαπάω και αξίζω την αγάπη
• Συχνά και σταθερά θα κάνω πράγματα για εμένα, αυτό μπορεί να είναι άθληση, χόμπι, να περάσω χρόνο με ανθρώπους που αγαπώ και με γεμίζουν- δεν θα κάνω μόνο πράγματα για τους άλλους
• Μηνιαία οπωσδήποτε (και πιο συχνά για όποιον μπορεί) θα ξεμπλοκάρομαι και θα αποφορτίζομαι από ότι συσσωρεύω μέσα μου και στο σώμα μου. Σπουδαία δουλειά κάνουν όλες οι ενεργειακές θεραπείες και οι ομάδες που δημιουργούνται.
• Ας αρχίσω να με αγαπώ και να με συγχωρώ για κάθε αρνητική σκέψη που κάνω κάθε δευτερόλεπτο. (ναι, τόσο συχνά κάνουμε τις λάθος σκέψεις). Αυτός είναι και ένας σίγουρος τρόπος για να αρχίσουμε να νιώθουμε μέσα μας αυτή την ποιότητα αγάπης που δεν βασίζεται στο φόβο, στην άμυνα και στο εγώ. Είναι η ποιότητα αγάπης που αμέσως και μαγικά σαν να είναι επιδημία σε κάνει να αγαπάς όλους τους ανθρώπους και βλέπεις παντού καλό
• Να βλέπω παντού το Θεϊκό πνεύμα. Όλα είναι όπως πρέπει να είναι!  Αυτή η «κατάσταση» είναι το τέλος μιας εποχής που δίνει σταδιακά τη θέση της σε κάτι ΝΕΟ~ δείτε πόσα καλά πράγματα προκύπτουν όταν ο άνθρωπος ξεβολεύεται και δεν έχει να χάσει τίποτα πια… τότε κάνει τα μεγαλύτερα άλματα του, τότε μιλά επιτέλους με την καρδιά του αψηφώντας τους κινδύνους που του λέει το μυαλό… τότε ΖΕΙ τη ζωή του  
• Σταματώ να είμαι μίζερος, σταματώ να γκρινιάζω και να έχω απαιτήσεις. Ώρα είναι να αρχίσουμε να δίνουμε και να όχι μόνο να παίρνουμε!  Ο πλούτος που νιώθουμε μέσα στη ψυχή μας όταν δίνουμε είναι ανυπολόγιστος ..

Ο μικρόκοσμος στον οποίο ζει το κεφάλι μας επηρεάζεται άμεσα και μόνο από το δημιουργό του. Και μαντέψτε, ποιος είναι αυτός  ο δημιουργός; ΕΣΕΙΣ

Σας εύχομαι καλή επιτυχία και με λίγη επιμονή όλα γίνονται! Αρκεί να το αποφασίσει κανείς! Ευλογίες

Namaste

Light Love Gratitude

“We need to move forward with faith and trust that through the darkness, we will finally reach the light.  The Universe in all its wisdom is showing us that we need not fear the difficulties and tribulations we are about to experience.  But to see it as stepping stones, to new possibilities and the potentials for success we have not thought about or had the foresight or the vision to recognize…. “

“Excitement and anticipation is always associated with change, as it is an adventure into the unknown, as we wait patiently, watching and expecting the unexpected results.  The emphasis here is faith, trust, hope, loyalty, invisible sustainment and the conviction that our goals are achievable through our passion and determination of will.”

” Our greatest assets at the moment is the refusal to give up hope when all seems hopeless and our ability to change course or improvise, if need be.  It is warning us from hanging on to what worked in the past and to release the negative thoughts which is holding us back from our own progress.”

“This Full Moon is reminding us that we are moving into the abyss of no return, but onward to new adventures and potentials that are beyond our wildest dreams.”

© Copyright 2012  Lincoln’s This and That Astrology. All Rights Reserved

updates your brain

2012- a real story (by Lee Carol)

 http://www.kryon.com/cartprodimages/2012-code.html

if only...

changes the way you live- very important video

Θάνατος, ένα μεγάλο άνοιγμα συνειδητότητας εν ζωή

Αφιερωμένο στον πατέρα μου

Τι είναι ο θάνατος; Πώς ορίζει ο κάθε άνθρωπος το θάνατο; Πώς νιώθετε όταν ακούτε για κάποιον που πεθαίνει; Πόσοι από εμάς πραγματικά έχουμε συνειδητοποιήσει τη φυσιολογική και αναπόφευκτη μας κατάληξη;

Τους τελευταίους μήνες μελετώ ένα βιβλίο που συνιστώ ανεπιφύλακτά σε όλους να διαβάσουν, «Το Θιβετανικό Βιβλίο για τη Ζωή και το Θάνατο» του Σόγκυαλ Ριποντσέ. Σε αυτό το άρθρο δεν θα πω κάτι που δεν έχει ξαναειπωθεί, αλλά σκέφτηκα ότι αν πω δυο λόγια, ίσως να εμπνευσθεί κανείς να ασχοληθεί με αυτό το θέμα και να διαλογισθεί πάνω σε αυτό.

Ο Θάνατος… Πόσο περιορισμένη είναι η αντίληψη μας γύρω από αυτό το θέμα. Ξέρουμε άραγε ότι σε άλλους πολιτισμούς (παλαιότερους και τωρινούς) υπάρχουν άνθρωποι που βοηθούν την ψυχή του ετοιμοθάνατου να αποχωρήσει; Οι πνευματικοί οδηγοί με τους δικούς τους τρόπους και τελετές συμβάλλουν στην ηρεμία του ετοιμοθάνατου και βοηθούν τον ίδιο και τους οικείους του για το γεγονός που θα ακολουθήσει.

Εμείς στη Δύση, και ειδικά οι άνθρωποι στα μεγάλα αστικά κέντρα, βλέπουμε το Θάνατο σα μολυσματική ασθένεια και τον αποφεύγουμε. Είναι έτσι όμως;

Να το δούμε αλλιώς;

Αντί μόνο να λυπόμαστε που αποχωρεί κάποιος, μπορούμε αφενός να τον τιμήσουμε για το πέρασμά του στη ζωή μας και να τον βοηθήσουμε να κάνει ειρήνη με τη ζωή που έζησε, όπως και αν ήταν αυτή. Οι πιο σημαντικές αλλαγές στη συνείδηση του ανθρώπου συμβαίνουν καθοδόν προς το τέλος της ζωής του. Εμείς από την πλευρά μας, μπορούμε να τιμούμε δηλαδή τον ετοιμοθάνατο ενόσω είναι ακόμα στη ζωή και όχι μόνο με την κηδεία του στο τέλος. Μπορούμε επίσης να συνειδητοποιήσουμε το υπέροχο δώρο που λέγεται ζωή και να ευχαριστήσουμε τον άνθρωπο για ό,τι είναι και ό,τι έκανε. Αυτό μας βοηθά και εμάς να νιώθουμε την παροδικότητα των πάντων και έτσι να είμαστε συνειδητοί με τους ανθρώπους μας όσο τους έχουμε ακόμα δίπλα μας.

Πόσες θαυμάσιες διαδικασίες μπαίνουν σε εφαρμογή μπροστά στην πληροφορία ενός θανάτου. Διαδικασίες ωρίμανσης και ανοίγματος συνειδητότητας, η συγχώρεση, η αξιολόγηση των σημαντικών πραγμάτων στη ζωή μας, η μεταμέλεια, το συνειδητό ζήσιμο της ζωής (με την αντίθετη έννοια του «απλά επιβιώνω στην κάθε μου μέρα»), αίρονται οι φόβοι που μας εμπόδιζαν να πραγματώσουμε τις επιθυμίες και τον σκοπό της ζωής μας και πόσα άλλα.

Θα ήθελα σε αυτό το σημείο να τονίσω ότι ο ανθρώπινος πόνος που νιώθουμε όταν κάποιος δικός μας φεύγει από τη ζωή είναι ένα συναίσθημα απόλυτα φυσιολογικό, διότι είμαστε άνθρωποι και πονάμε, αυτό είναι μέρος του πλούτου  και του μεγαλείου να έχουμε καρδιά και να αγαπάμε. Θα ήθελα, επίσης, να εξηγήσω ότι οι ετοιμοθάνατοι χρειάζονται από εμάς να τους απελευθερώσουμε και να τους διαβεβαιώσουμε ότι μπορούν να αναπαυθούν «εν ειρήνη». Στο βιβλίο αυτό λέει ένα παράδειγμα που είναι άξιον μνείας: «όταν κάποιος πεθαίνει, αυτό είναι κάτι που δεν αντιστρέφεται, και μοιάζει για αυτόν (που πεθαίνει) σαν να είναι σε ένα πλοίο που είναι έτοιμο να σαλπάρει αλλά δεν μπορεί να φύγει, διότι οι συγγενείς του δεν τον αφήνουν με το θρήνο και την προσκόλληση τους» (σε ελεύθερη απόδοση το έγραψα). Επειδή η ψυχή του ανθρώπου που έφυγε περνά στάδια μέχρι να απελευθερωθεί τελείως από τη ζωή που έζησε, είναι καλό για το διάστημα που ορίζεται από τη θρησκεία που ακολουθεί ο καθένας, να εφαρμόζονται τα τελετουργικά που απαιτούνται- στο Χριστιανισμό δίνονται τα τρισάγια στις 40 μέρες, ενώ στο Θιβέτ είναι πολύ σημαντικές η τέταρτη και η έβδομη εβδομάδα από το θάνατο του ανθρώπου, για παράδειγμα. Αυτό δείχνει ότι οι ψυχές των ανθρώπων που φεύγουν, χρειάζονται τη δική μας συμβολή για να πορευθούν «εκεί που πρέπει να πάνε». Σίγουρα όμως χρειάζονται τη συγχώρεση και την ελευθερία από εμάς.

Δεν υπάρχει τίποτα πιο φυσιολογικό από το θάνατο. Δεν είναι το τέλος, αλλά το πέρασμα σε έναν άλλο κύκλο. Αυτό είναι παρήγορο για όλους μας. Σε βιβλία σχετικά με αυτό το θέμα, οι μελετητές και οι επιστήμονες αναφέρουν τόσα πολλά που μπορούν να βοηθήσουν τον καθένα μας να επανεξετάσει τη στάση του.

Κάθε μέρα βιώνουμε κύκλους που κλείνουν, μικρούς θανάτους: όταν αλλάζουμε σπίτι, όταν χάνουμε απροσδόκητα κάτι που αγαπούσαμε, όταν μας «αφήνουν», η εγκατάλειψη που βιώνουμε, το σπάσιμο δεσμών με ανθρώπους ή καταστάσεις. Έτσι ο άνθρωπος βιώνει στρες σχετικά με το θάνατο και δεν το ξέρει. Πόσοι αναφέρουν τη φοβία τους σχετικά με το αεροπλάνο, για παράδειγμα, χωρίς να συνειδητοποιούν ότι εκφράζουν έμμεσα το φόβο του θανάτου; Νομίζω ότι κατανοώντας καλύτερα τη φύση του θανάτου, κατανοούμε καλύτερα τη φύση της ζωής αυτής.

Κάτι ακόμα που αξίζει να πούμε. Σε κάποιες περιπτώσεις, όταν κάποιος πεθαίνει, δεν θέλουμε να μπούμε στο δράμα που έχει όλη η κατάσταση αυτή. Διαφαίνεται μέσα μας μια ελαφρά όψη «αλαζονείας» και αποστροφής, ενώ υποσυνείδητα μπορεί και να περιθωριοποιούμε το άτομο αυτό από φόβο να μην έχουμε επαφή με αυτό το δυσάρεστο συναίσθημα. Δεν ξέρουμε όμως ότι το άτομο νιώθει περιθωριοποιημένος ήδη από τη στιγμή που έμαθε ότι πεθαίνει και με τη στάση μας εμείς επιβαρύνουμε την ψυχολογία του. Μήπως θα ήταν καλύτερα για όλους να βοηθήσουμε με την ευσπλαχνία της ψυχής μας τον άνθρωπο να αποδεχθεί την αποχώρηση του και να τον υμνήσουμε ενόσω είναι ακόμα στη ζωή; (όπως προανέφερα). Μέσα μας θα πρέπει να ευχαριστούμε τον ετοιμοθάνατο, διότι χάρη σε αυτόν-ήν μας δίνεται η ευκαιρία να αγγίξουμε ένα θέμα που μας είναι τόσο δυσάρεστο  να το γνωρίσουμε. Αντί να το αποφεύγουμε (ότι δεν θα συμβεί σε μας αυτό ή ότι είναι πολύ μακριά ακόμη και ότι εμείς είμαστε γεροί και δυνατοί τώρα), είναι πιο έντιμο να σταματήσουμε το στρουθοκαμηλισμό και να δεχθούμε ότι δεν υπάρχει τίποτα σε αυτό τον κόσμο που να έχουμε πιο κοινό μεταξύ μας όλοι οι άνθρωποι, και αυτό είναι ο θάνατος. Το πιο τελεσίδικο γεγονός στην ιστορία του ανθρώπινου είδους. Είναι το μόνο γεγονός που μας υπενθυμίζει ότι είμαστε όλοι ίδιοι, εδώ δεν υπάρχει καλύτερος ή χειρότερος. Είμαστε όλοι άνθρωποι που κάποια στιγμή θα αποχωρήσουνε προς έναν καινούργιο και άγνωστο προορισμό. Ο θάνατος είναι η καλύτερη έξοδος από τη διττότητα και τον εγωκεντρισμό του Εγώ. Καταπληκτική άσκηση ζωής για όλους μας.

Τέλος, θα ήθελα να εξηγήσω ότι ο θάνατος έχει σχέση με το συμβόλαιο της ζωής του καθενός μας. Το ότι φεύγει κάποιος μπορεί και να σημαίνει ότι το έργο της ζωής του τελείωσε και ήρθε η ώρα του να αποχωρήσει. Όχι δράμα απαραίτητα. Και να συμπληρώσω, ότι σύμφωνα με το βιβλίο, έχουμε το δικαίωμα ενός γαλήνιου θανάτου, που σημαίνει να πεθάνω με προετοιμασία του Νου, προετοιμασία της ψυχής μου, σε περιβάλλον που ευνοεί την επιφοίτηση που έρχεται στις στιγμές αυτές και με υποστήριξη στους ανθρώπους που μένουν πίσω.

Αλλάζοντας την οπτική μας γωνία για αυτό το θέμα (όπως και για κάθε τι άλλο), θα έχουμε μια ζωή πιο ποιοτική, πιο συνειδητή, πιο ήρεμη. Άλλωστε πιστεύω πως οτιδήποτε και αν φοβόμαστε είναι καλύτερα να γνωριστούμε μαζί του και να κοιταχτούμε στα μάτια, παρά να κάνουμε ότι δεν υπάρχει.

Κλείνοντας θα γράψω ένα απόσπασμα από το βιβλίο, κεφάλαιο «Βοηθώντας τους Πενθούντες» σελίδα 459, 460:

«Ας μην πεθάνουμε κι εμείς λοιπόν, μαζί με τους νεκρούς μας, ας προσπαθήσουμε να ζήσουμε όταν έχουν φύγει, με μεγαλύτερο ζήλο. Τουλάχιστον ας προσπαθήσουμε να εκπληρώσουμε τις επιθυμίες ή τις εφέσεις του νεκρού με κάποιο τρόπο. Για παράδειγμα, δίνοντας μερικά από τα υπάρχοντά του ως φιλανθρωπία ή ενισχύοντας στο όνομά του κάποιο σχέδιο που αυτός υποστήριζε.»

Στο βιβλίο (και δεν είναι το μόνο) δίνονται σημαντικές γνώσεις σχετικά με το θέμα του θανάτου και δεν το γράφω για διαφημιστικούς λόγους, αλλά γιατί θέλω να τιμήσω την πηγή όλης αυτής της γνώσης που πήρα. Ελπίζω να βοήθησα.

must see, time to wake up!

http://www.youtube.com/watch?v=FXp-CoODQ5M&feature=share

Ελπίδα μέσα από τις στάχτες

Κάνοντας μια βόλτα σε διάφορες συνοικίες της Αθήνας μπορεί κανείς να διαπιστώσει κάποια πράγματα για τους ανθρώπους:
1) τη θλίψη στα πρόσωπα τους
2) την τάση προβολής ορισμένων
3) ανικανοποίητο
4) τον αδύναμο πυρήνα των ανθρώπων
5) το άθλημα της γκρίνιας για τα πάντα
6) θυμό
7) επίκριση


Σκέφτομαι, ότι δεν θα μείνω στην επιφάνεια, δεν θα αρχίσω να κρίνω, αλλά θα πάω πιο βαθιά, και τι βλέπω;
Βλέπω πόσο μόνος και έρημος, απεγνωσμένος για αγάπη και προσοχή είναι ο σημερινός άνθρωπος. Όλα αυτά πλέον στολισμένα με την δικαιολογία «έχουμε κρίση»!! Αλήθεια, η κρίση φταίει; Ή μήπως η κρίση είναι στο μυαλό μας και στον τρόπο που σκεφτόμαστε;


Απευθύνομαι σε σένα που έχεις χρήματα που δεν ξέρεις τι να τα κάνεις ή είσαι σε ένα γάμο παγιδευμένος, σε σένα που είσαι υποχρεωμένος από τις επιλογές σου (που δεν ήταν πάντα συνειδητές) να κάνεις μια δουλειά που δεν σε ευχαριστεί, και όμως θα αναλώσεις όλη σου τη ζωή κάνοντάς την.. μήπως είναι αυτή η ώρα που περίμενες να κινήσεις την ενέργεια αλλάζοντας αυτό που δεν σε κάνει ευτυχισμένο;


Απευθύνομαι σε σένα που σου είναι πολύ εύκολο να χαλάς χρήματα σε ψώνια που δεν χρειάζεσαι, σε συνήθειες που ενισχύουν το εγώ και την μοναξιά σου, τους κρίνεις όλους και όλοι είναι κατώτεροι σου. Μήπως ήρθε η ώρα, προτεραιότητα σου να είναι να ανακαλύψεις τον εαυτό σου, να μάθεις τι είναι πραγματική ευτυχία για σένα και τι μπορείς ή δεν μπορείς να κάνεις; Να αποδεχτείς τον εαυτό σου με άλλα λόγια.


Απευθύνομαι σε σένα που είσαι στη δεκαετία 20-30 και ακόμα μπορείς σχετικά πιο ανώδυνα από τις άλλες δεκαετίες να κάνεις επιλογές χωρίς ιδιαίτερο κόστος. Μήπως ήρθε η ώρα να βγεις από τη στάση «επανάσταση» χωρίς καμία ουσία πραγματική; Αντί να τα σπας, μήπως να βοηθήσεις στο χτίσιμο; Αντί να θυμώνεις, μήπως να μάθεις την αρετή της συγχώρεσης και της κατανόησης; Και αντί να σπαταλάς τα λεφτά των γονιών σου και να κάνεις ότι δεν σε αφορά το κοινωνικό «γίγνεσθαι», μήπως, λέω μήπως να χρησιμοποιήσεις όλη αυτή την υπέροχη σου ενέργεια σε σκοπούς βελτίωσης του εαυτού σου και της κοινωνίας που ζεις;


Πώς γίνεται να είναι πιο σημαντικό να φτιάχνει κανείς το «έξω»του συνέχεια; Ψώνια, γυμναστήριο, κοινωνικές συναναστροφές, εξόδους, ομορφιά, καταλαβαίνω ότι αυτά δίνουν χαρά και ικανοποίηση. Αντλούμε ευτυχία όταν προσελκύουμε το ενδιαφέρον του αντίθετου φύλου με το ωραίο μας σώμα και με το στυλάκι της συμπεριφοράς μας. Ειδικά στα προάστια αυτό είναι νόμος.
Γιατί όμως δεν βλέπει ο άνθρωπος, ότι αυτά τον κάνουν να νιώθει πάντα λίγος σε όλα, άδειος στο τέλος της μέρας, άγχος για την εξωτερική του ομορφιά, άγχος για την ικανότητα του γενικώς. Να δείξουμε, να δείξουμε, να πάρουμε, να πάρουμε… Ποιος ξεκινά την ημέρα του λέγοντας, «πώς θα κάνω ότι καλύτερο μπορώ σήμερα για μένα, για τον συνάνθρωπο μου, για τους υπαλλήλους μου, για την δουλειά που εργάζομαι, για την οικογένεια μου, για το περιβάλλον, για το κράτος μου»;


Σε όλα αυτά παρατηρεί κανείς και κάποιες αιτίες που μας οδήγησαν σε αυτές τις «καταπληκτικές» κοινωνίες που ζούμε σήμερα: η αναζήτηση της ευτυχίας στους εξωγενείς παράγοντες ήταν η πραγματικότητα μας, μια πραγματικότητα όμως που ευτυχώς παρέρχεται!! Γι’ αυτό χάνεται ο κόσμος κάτω από τα πόδια μας.


Η κρίση δεν είναι απόλυτα οικονομική. Έχει να κάνει σε μεγάλο ποσοστό με την ατομικότητα μας και το ψάξιμο βαθιά του ποιοι είμαστε. Οι αδύναμοι ανθρωποι, όσοι είναι ευάλωτοι ή με εξαρτήσεις σοβαρές, με εσωτερικά κενά, με μόνο οδηγό τις αισθήσεις, το Εγώ και τα υλικά αγαθά τους, αυτοί βλέπω ότι καλούνται σε μεγάλες μεταμορφώσεις και άμεσα.
Η κρίση αντιθέτως δεν έχει ταράξει τα θεμέλια αυτών που από πριν είχαν προτεραιότητα να μάθουν τον εαυτό τους.


Ο άνθρωπος σε ρόλο θύματος, μίζερου ή γκρινιάρη, για παράδειγμα, ήταν έτσι και πριν την κρίση και θα είναι έτσι ακόμα και αν κάποιος μαγικά του έλυνε τα θέματα του. Ο άνθρωπος που χαμογελά στον περαστικό θα το κάνει είτε έχει χρήματα είτε όχι στην τσέπη του, είτε έχει κάποιον λόγο να το κάνει είτε όχι.
Αλήθεια, η ευδαιμονία είναι τρόπος ζωής!


Η άποψή μου για το τι είναι ευτυχία στη ζωή και τα δύο κλειδιά για να ανοίξω όλες τις πόρτες στη ζωή μου είναι:
Να μάθω ποιος-α είμαι και να με αγαπήσω
Να ρέω μέσα στη ζωή και να την παίρνω όπως μου εμφανίζεται κάθε μέρα


(αυτά τα δύο περικλείουν περισσότερες ακόμα έννοιες, αν το σκεφτεί κανείς)


Ας προσπαθήσουμε καθημερινά να βλέπουμε το Καλό στους άλλους
Ας προσπαθήσουμε καθημερινά να βελτιώνουμε τον εαυτό μας βγαίνοντας από το Εγώ και την ατομικότητα – μοναδικότητα μας
Ας προσπαθήσουμε καθημερινά να κάνουμε μόνο θετικές σκέψεις και προβολές για τη ζωή μας
Ας δούμε ποιοι είμαστε παρατηρώντας τις επιλογές μας μέχρι σήμερα, κοιτώντας τους φίλους την οικογένεια μας στα μάτια και ας αναλάβουμε επιτέλους το μερίδιο ευθύνης που μας αναλογεί για τα πάντα!!


Πιστεύω πολύ στον άνθρωπο…
Βλέπω το καλό κάτω από την επιφάνεια που θέλετε να μου δείχνετε. Βλέπω τον πόνο και την μοναξιά που ούτε και εσείς δεν θέλετε να δείτε και νιώθω συμπόνια στην καρδιά μου… Το φορτίο που μεταφέρει ο καθένας μας δεν είναι το ίδιο, όμως κατά βάθος ο κάθε άνθρωπος ψάχνει την αγάπη
Ας ανοίξουμε τις κεραίες μας στην Νέα Εποχή που ανατέλλει, εδώ είναι, μην έχετε καμιά αμφιβολία. Η εκδήλωση της στον υλικό κόσμο είναι αυτή που καθυστερεί.
Μην πιστεύετε ότι η εικόνα που δείχνετε είναι αρκετή για να είστε ευτυχείς, είναι κρίμα…
Αντιθέτως βγάλτε στην επιφάνεια το υπέρλαμπρο πλάσμα που είστε και γνωριστείτε μαζί του.. είστε εσείς και μαζί με αυτό το υπέρλαμπρο πλάσμα- τον εαυτό σας- θα πορευτείτε όλη σας τη ζωή… και εγώ σας θαυμάζω για αυτό και σας δείχνω τον σεβασμό μου.
Namaste!

Εκεί που η τεχνική συναντιέται αρμονικά με το Φως και την Ενέργεια

Thai healing massage
Where Technique meets Light and Energy

Πρόκειται για εξατομικευμένη θεραπεία που ναι μεν η τεχνική βασίζεται στο ταυλανδέζικο μασάζ, αλλά ταυτόχρονα πραγματοποιούνται και τα παρακάτω:
•Αποφόρτιση πόνου στα σημεία που πάσχουν

•Εισροή φωτός

•Νέα καταγραφή πληροφοριών

•Ευθυγράμμιση της σπονδυλικής στήλης

•Τα ψυχοσωματικά μπλοκαρίσματα που μπορούν στη δεδομένη στιγμή να αποκαλυφθούν, έρχονται στην επιφάνεια (συνειδητά ή ασυνείδητα για τον άνθρωπο που δέχεται τη θεραπεία) και η θεραπεία τους ξεκινά!

•Το μασάζ γίνεται χωρίς να προκαλούνται νέες φλεγμονές στο σώμα, διότι ο θεραπευτής «ακούει» το σώμα και τις ανάγκες του, δεν εφαρμόζει μια σειρά τεχνικές μασάζ.

•Όλο το σώμα αρχίζει και επικοινωνεί μεταξύ του εκ νέου

•Κύματα ενέργειας και πληροφοριών διαπερνούν το σώμα χαρίζοντας σε κάθε άνθρωπο την απόλαυση να νιώθει αυτή τη συγκίνηση

•Το συναισθηματικά μπλοκαρίσματα αίρονται στο βαθμό που μας επιτρέπεται κάθε φορά από το σώμα και στο βαθμό που είναι έτοιμος να το δεχτεί ο «συνεργάτης» μου

•Ενδείκνυται για όσους έχουν πρόβλημα με τενοντίτιδες, ώμους, μέση, ισχίο, πλάτη, κακή στάση σώματος, ώμους και αυχενικά θέματα.

Ειδικότερα, στο κοιλιακό μασαζ που πάντα διενεργειται (μέσα σε αυτό το ολιστικό μασάζ ή σε ξεχωριστή θεραπεία) μπορούμε να απελευθερώσουμε την ένταση που έχει συσσωρευτεί στα εσωτερικά όργανα, στους μυες και τένοντες  και να τα επαναφέρουμε στη φυσιολογική τους λειτουργία. Επιπλέον, με τη βοήθεια της Οστεοπαθητικης, ο θεραπευτης είναι σε θέση να βοηθήσει στην αποτοξίνωση των οργάνων μας, επαναφορά της κινητικότητας των εσωτερικών οργάνων και του συνδετικού ιστού.  Η περιοχή της λεκάνης με τους πολύ σημαντικούς μύες και τένοντες είναι από τα πρώτα σημεία στο σώμα ενός ανθρώπου που εξετάζουμε, ώστε να διαπιστώσουμε την ισορροπία, την κινητικότητα, την ροή της ενέργειας και άλλα, που είναι σε μεγάλο βαθμό υπεύθυνα για πόνους σε: μέση, πλάτη, ισχίο, λαγονοψοείτη, σακρουλιακή άρθρωση, προβλήματα στο έντερο,στην τοξικότητα του σώματος, σε δερματικά θέματα, στην εγκυμοσύνη, στη σεξουαλική λειτουργία, σωστή αναπνοή και λειτουργία διαφράγματος, αδένες και ανοσοποιητικό μας σύστημα.  

Ξέρετε γιατί βρίσκω πολύ σημαντικό αυτό το νέο και ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας;
Γιατί πάντα ήθελα να έχω ανοιχτό και συνεχή διάλογο με το σώμα και η αλήθεια είναι ότι είναι σημαντικό να μπορεί ο θεραπευτής σας να ακούει ΕΣΑΣ και όχι τον θόρυβο του μυαλού του, να ακούει την ΘΕΙΚΗ του πλευρά που του μεταφέρει πληροφορίες πάντα μαζί με την σωστή τεχνική.

Πόσο σημαντικό είναι να ξέρεις ότι το ραντεβού σου θα διαρκέσει όσο το έχεις ανάγκη… διότι σε αυτού του είδους το μασάζ η θεραπεία εξαρτάται από εσένα και τι χρειάζεσαι κάθε φορά
Οι άνθρωποι μετά από αυτό μου είπαν ότι ήρθαν σε νέα επαφή με το μέσα τους, άρχισαν να νιώθουν το σώμα τους, είδαν αλλαγές στο σώμα τους, πήραν αποφάσεις, απελευθέρωσαν χρόνια συναισθηματικά φορτία που τους κρατούσαν πίσω, ένιωσαν τη Θεϊκότητα τους, έγιναν πιο συνειδητοί, βίωσαν αναζωογόνηση στο σώμα και στο πνεύμα τους, ένιωσαν αισιοδοξία και εμπιστοσύνη στον Εαυτό τους, και άλλες αντιδράσεις

Κάθε θεραπεία είναι πραγματικά μοναδική. Δεν έχει σημασία τι διηγείται ο κάθε άνθρωπος, η θεραπεία είναι μια ένωση ανάμεσα σε στους δύο «συνεργάτες» σε ανώτερα επίπεδα και έτσι κάθε θεραπεία διαφέρει από την προηγούμενη αλλά και από άνθρωπο σε άνθρωπο.
Καλό είναι όποιος αποφασίσει ότι αυτό που διαβάζει είναι για αυτόν (χωρίς απαραίτητα να ξέρει το γιατί) να έρθει με ανοιχτή καρδιά. Να θέλει να είναι συμμέτοχος στη θεραπεία του

Ενότητα

Τα παρακάτω είναι μερικές σκέψεις μου…

Κάθομαι σε ένα μαγαζάκι και περιμένω το φαγητό μου. Δίπλα μου κάθεται ένα ζευγάρι και μιλάμε λίγο. Σε μια ξένη χώρα μιλάς σχεδόν με όλους. Πολύ γρήγορα κατάλαβα ότι η κυρία έπασχε από Parkinson, το κεφάλι και τα χέρια της ήταν σε συνεχή αστάθεια. Ήταν μια πολύ όμορφη γυναίκα γύρω στα 60 που τα έκανε όλα μόνη της.

Όλο αυτό με έκανε να νιώσω συμπάθεια ακόμα μεγαλύτερη. Την σκεφτόμουν ως κορίτσι με τους έρωτες της, που μάλλον δεν είχε φανταστεί ότι θα ασθενούσε έτσι αργότερα.

Σκεφτόμουν πόσο αλαζόνες είμαστε ως ανθρώπινο είδος. Νομίζουμε ότι θα είμαστε αιώνια νέοι, όμορφοι και αναλωνόμαστε ατελείωτα σε ματαιότητες όλων των ειδών. Πως θα είμαι πιο όμορφος, πιο ασφαλής, πιο πλούσιος, πώς να υπερισχύσω του διπλανού μου και άλλα, και ειλικρινά δεν περνά από το μυαλό μας, πως με μια ασθένεια δεν θα είμαστε πλέον όμορφοι ή τόσο αγαπητοί. Δεν σκεφτόμαστε ότι στο τέλος της ζωής μας δεν θα μετρά τι διπλώματα έχουμε,  πόσα λεφτά έχουμε βγάλει, τι μεγάλη καριέρα έχουμε κάνει. Νομίζω ότι στο τέλος μου θέλω να φύγω με ηρεμία στην καρδιά, με χαρά που είχα την ευκαιρία να γευτώ τον παράδεισο στη Γη, θέλω να έχω εκπαιδευτεί όσο ζω για το πέρασμα μου στη άλλη μεριά του πέπλου…

Έχετε σκεφτεί τι θα τα κάνετε τα λεφτά, τα υπάρχοντα και την ομορφιά σας, αν θα έρθει η στιγμή που θα είστε απόλυτα μόνος;

Συγχώρεση.  Θέλω να σταματήσω να κρίνω τους άλλους που με ενοχλούν, αντί να είμαι ευγνώμων που αποτελούν προβολές μου και μια ευκαιρία να φωτίσω τα σκοτεινά μου σημεία. Θέλω να μεγαλώσω μέσα από την αγάπη και όχι την ισχυρογνωμοσύνη και το θυμό.

Θέλω να γνωρίσω τον εαυτό μου. Θέλω να μιλάμε περισσότερο μαζί. Να δω τι με φοβίζει, τι με πονά και να γελώ κάθε φορά που συνειδητοποιώ ότι πάλι σκέφτομαι, πάλι κρίνω, πάλι θυμώνω, πάλι φοβάμαι.. ναι, θα γελάω κάθε φορά που θα τα συνειδητοποιώ όλα αυτά. Ξέρω πόση ζημιά κάνω στον εαυτό και στο σώμα μου κάθε φορά, κάθε στιγμή που είμαι σε δυσαρμονία.

Θέλω να μεγαλώσω τα ταλέντα μου και να μιλήσω στις νευρώσεις μου. Γιατί να είναι τόσο δύσκολο για τον άνθρωπο να μείνει μόνος του και γεμίζει το χρόνο του με ανθρώπους ή δραστηριότητες; Ποιος όμως με ξέρει καλύτερα και μπορεί να με καταλάβει πέρα από τον εαυτό μου, όταν γνωριστούμε; Ποιος με παρηγορεί και ποιος δικαιολογεί κάθε μου ανάγκη;  Αναφέρομαι στον πραγματικό μας εαυτό, όχι σε αυτόν που ελέγχεται από τις ορμόνες μου, το «θέλω, σκέφτομαι, μου αρέσει».  Για αυτό τον λόγο μάλλον είναι δύσκολο να με καταλάβω, είναι δύσκολο να πάω  πέρα από αυτό το σημείο και να δω στο τέλος τι μένει και ποια είμαι πραγματικά.

Πόσο εύκολα λησμονώ, πόσο εύκολα κατρακυλώ στις παλιές μου συνήθειες και συμπεριφορές.

Η εξέλιξη μου όμως φαίνεται όχι από το πόσο έχω ακόμα να περπατήσω, αλλά από την απόσταση που έχω διανύσει μέχρι τώρα.

Είμαι περήφανη και με αγαπώ, με συγχωρώ για τις ανθρώπινες μου αδυναμίες και εκφράζω σταθερά την πρόθεση μου για εξέλιξη. Με αγαπώ και νιώθω ενότητα με όλους γύρω μου, με αγαπώ και αγαπώ όλο τον κόσμο.

Ότι έξω και μέσα μου, ότι πάνω έτσι και κάτω. Και έτσι είναι… 

Περί θεραπείας ο λόγος…

Η θεραπεία έρχεται σε επίπεδα που δεν φανταζόμαστε, με τρόπους που δεν ξέρουμε και δεν είμαστε κάποιες φορές ικανοί να ορίσουμε από πριν, τη στιγμή που εμείς συνειδητά ή μη είμαστε έτοιμοι να τη δεχτούμε.

Πολλοί άνθρωποι και ειδικά εν μέσω κρίσης παρουσιάζουν έντονα συμπτώματα άγχους και ασθένειας.

Έχουμε πραγματικά απομακρυνθεί από την μοναδική αρμονία πνεύματος – σώματος.

Θεραπεία είναι η συγχώρεση πολλές φορές, η αποδοχή, ο καθαρισμός. Ο τρόπος που αναπνέουμε, η συνειδητοποίηση του ποιοι είμαστε ή δεν είμαστε, του περιβάλλοντος γύρω μας, η συνειδητοποίηση της Πηγής/ Δημιουργού μας, όλα αυτά για παράδειγμα δημιουργούν μετακίνηση φορτίου μέσα μας, που οδηγεί σε θεραπευτική οδό.

Θεραπεία είναι η επιθυμία μας να αλλάξουμε, αυτό αποτελεί την μισή δουλειά. Η αλλαγή είναι που επιβεβαιώνει το συμβόλαιο μας να βγούμε από τον λήθαργο, από το απατηλό όνειρο, στο οποίο ζει ο κόσμος και δεν έχει καν υποπτευτεί ότι υπάρχει κάτι έξω από αυτό.

Θεραπεία δεν είναι να βγάλει κανείς μαλλιά αύριο ή να του έρθουν στα πόδια του λεφτά που έχει ανάγκη. Για τα επίπεδα που λαμβάνει χώρα μια θεραπεία μπορώ μόνο εικασίες από την εμπειρία μου να κάνω… για τι να πρωτομιλήσει κανείς. Για το καρμικό επίπεδο, το επίπεδο στο DNA μας, για το σύστημα πεποιθήσεων μας, για τις προστασίες που έχει βάλει το σώμα μας και που αυτές με τον καιρό οδηγούν στην ασθένεια (τα μπλοκαρίσματα δηλαδή της ενέργειας μέσα μας), για την αποκατάσταση του πνευματικού μας επιπέδου, για την επούλωση των ψυχολογικών μας τραυμάτων, όλα αυτά είναι παραδείγματα… όλα αυτά είναι αιτίες που οδηγούν στην εκδήλωση ασθένειας νοητικής ή σωματικής.

Όλα βρίσκονται εντος μας. Το καλό και το κακό. Επιλογή μου είναι προς τα πού θα στρέψω το βλέμμα μου. Όλες οι απαντήσεις και η θεραπεία που χρειαζόμαστε βρίσκεται εντός μας κρυμμένες, αλλά βρίσκονται σε λανθάνουσα κατάσταση(=κοιμούνται). Είναι ανόητο να νομίζει κανείς ότι θα θεραπευτεί αν συνεχίσει ακριβώς το ίδιο μοτίβο σκέψης και ζωής. Αν νομίζει ότι το ξεκλείδωμα αυτών των δυνατοτήτων θα έρθει όταν βλέπει τηλεόραση, τρώει ανθυγιεινά και δεν φροντίζει το ναό του, δηλαδή το σώμα του, δεν ασκεί την πνευματικότητα του, ανησυχεί και φοβάται, κάνει μόνο ότι του λέει το μυαλό του και είναι έρμαιο των συναισθημάτων, των φόβων, των ορμονών και των παρορμήσεών του. Είναι απλά ανόητο. Δεν έχει συμβεί ποτέ και δεν γνωρίζω αν πρόκειται να συμβεί.

Όποιος αναζητά θεραπεία, ακόμα και αν δεν ξέρει το που, το πως και το γιατί, απλά ας εκδηλώσει συνειδητά την πρόθεση του, ας μείνει ανοιχτός και θα λάβει. Τότε θα ‘ρθουν οι αλλαγές. Παρατήρησε! Τότε θα ‘ρθουν οι δάσκαλοι/ θεραπευτές/ αυτοί που θα ανοίξουν το δρόμο. Στο χέρι μας είναι να μην φοβηθούμε, αλλά να γίνουμε μέρος όλης αυτής της συνεργασίας.. τότε όντως θέλαμε να θεραπευτούμε.

Μαθαίνω= αφήνω πίσω μου

Οταν μας συμβαίνει κάτι, καλό θα ήταν να καταλάβουμε το μάθημα που το συνοδεύει, αλλιώς και μάταια πονέσαμε και το φαινόμενο θα επαναληφθεί, προκειμένου να καταλάβουμε το μάθημα μας (κάποια στιγμή). Ας μην έχουμε αυταπάτες, ότι "μπορα είναι θα περάσει", εκτός και αν μας αρέσει να έχουμε αυταπατές και να είμαστε στο δράμα και στο ρόλο του θύματος. Ο καθενας επιλέγει για τον εαυτό του και μόνο. 

Δείτε την μεγαλύτερη εικόνα. Τα πράγματα δεν είναι έτσι όπως τα καταλαβαίνει το "ταπεινό" μας μυαλό. H πραγματικότητα όπως την βιώνει καθένας από μας, ανήκει στο μυαλό του.

Για να αφήσουμε πίσω μας μια κατάσταση, θα πρέπει να γειώσουμε πρώτα από την καρδιά (και όχι από το μυαλό) το μάθημα που την συνοδεύει. 

Εμείς έχουμε συνειδητά ή ασυνείδητα φέρει τις μπόρες στη ζωή μας για να εξελιχθούμε. Κάθε πρόβλημα είναι μια ευκαιρία, κάθε δάκρυ είναι και μια συνειδητοποίηση. Κάθε γέλιο όμως είναι ένα βήμα πιο κοντά στον πυρήνα μας. 

Η Χάρις, το Έλεος, το Θαύμα που περιμένει ο καθένας μας έρχεται να μας συναντήσει όταν είμαστε έτοιμοι να το αναγνωρίσουμε. Πρέπει να κάνουμε το μισό δρόμο εμείς ΑΛΛΑΖΟΝΤΑΣ για να συναντηθούμε με το Όνειρο/ Θεραπεία/ Ευδαιμονία/Ταξίδι της Ζωής μας. 

Και ένα βίντεο για έμπνευση.

2012, συντονιστείτε!

Αγαπημένοι μου φίλοι και φίλες,

Αφορμή για το σημερινό μήνυμα είναι ένα υπέροχο και θεραπευτικό σεμινάριο που έλαβα μέρος πριν λίγο καιρό με την καθοδήγηση της δασκάλας (μου) Σοφίας Φώσκολου με την Ιόχρου Φλόγα.  Η έμπνευσή μου να σας γράψω τις ακόλουθες γραμμές οφείλεται εκεί.

Θα ήθελα να σας μιλήσω για την ιστορία του αυτοκινήτου, της βενζίνης και τη δέσμευση.

Φανταστείτε έναν άνθρωπο που γυρνά τον κόσμο. Κάποια στιγμή στη ζωή του αποφασίζει να μην είναι πλέον εκτεθειμένος στις ανεμοθύελλες, στις βροχές και στα καιρικά φαινόμενα και έτσι το πρώτο εργαλείο, για την προστασία του, αποφασίζει να είναι ένα αμάξι. Θέλει να αγοράσει ένα αμάξι λοιπόν για να γυρνά προστατευμένος τον κόσμο, το αγοράζει, και είναι χαρούμενος. Όταν έρχεται η πρώτη δύσκολη στιγμή όμως, μπαίνει στο αμάξι του αλλά συνειδητοποιεί ότι δεν έχει βενζίνη. Έτσι, ναι μεν έχει προστατευθεί (και έχει επιτευχθεί ο στόχος του), όμως τελικά συνειδητοποιεί ότι θα ήταν καλύτερα αν είχε βάλει και βενζίνη στο αμάξι του για να φύγει από αυτό το σημείο. Θα μπορούσε να το είχε κάνει χτες, αλλά ήταν πολύ απασχολημένος με άλλα πράγματα και δεν είχε χρόνο.

Τώρα, θα μου πείτε που θέλω να καταλήξω, σωστά; (παρεμπιπτόντως αυτή η ιστορία δεν είναι υπαρκτή, ελπίζω να είμαι καλή παραμυθού)

Τα δύσκολα καιρικά φαινόμενα είναι οι δυσκολίες της ζωής. Το αμάξι είναι το χέρι βοηθείας που αποφασίζει να δώσει κανείς στον εαυτό του. Τι χρώμα, τι μέγεθος κτλ δεν έχουν σημασία, και ανάλογα, το είδος της βοήθειας που θα επιλέξει κανείς να είναι το όχημα του στο ταξίδι της ζωής, δεν έχει σημασία (διαλογισμός, Reiki, Yoga, ομοιοπαθητική, ανθοιάμματα, κρύσταλλοι, βελονισμός  κτλ).  Αυτό όμως που έχει σημασία είναι ο συντονισμός, αυτό το αμάξι να έχει και βενζίνη να σε πάει παρακάτω. Αυτό είναι το μήνυμα σήμερα:

Συντονιστείτε!!

Για να έρθω ολοκληρωτικά σε αυτό που θα θελα να σας πω, δεσμευτείτε προς τον εαυτό σας ότι η βοήθεια που ζητήσατε και είναι στη διάθεση σας, θα αξιοποιηθεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο από εσάς.

Λέγοντας «συντονισμό» αναφέρομαι στις ομάδες που υπάρχουν και στήνονται. Όλοι βγαίνουμε από το δρόμο μας, έχουμε τις περίεργες μέρες μας, όλοι έχουμε ερωτήματα, έχουμε θέματα που προκύπτουν προς συζήτηση… συντονιστείτε σε ομάδες! Αυτή είναι η βενζίνη στο όχημα σας αυτή την περίοδο που διανύουμε.

Θέλω να σας ενθαρρύνω να συμμετέχετε σε ομάδες που σας ενισχύουν, σας υποστηρίζουν, σας βοηθούν όταν λοξοδρομείτε, σας γειώνουν όταν χρειάζεται, σας ενισχύουν, σας συντονίζουν, και γενικά μαζί κάνετε ένα έργο, μοιράζεστε το ταξίδι σας. Είναι πολύ σημαντικό να δεσμευτείτε σε κάτι τέτοιο. Όλοι είμαστε δάσκαλοι και ταυτόχρονα μαθητές. Η γνώση μεταλαμπαδεύεται από τον έναν στον άλλον. Πραγματικά δεν έχει σημασία τι είδους ομάδα θα επιλέξετε και ποιος θα είναι ο συντονιστής της. Θα το νιώσετε ο καθένας για τον εαυτό του τι του ταιριάζει. Το ποιο σημαντικό είναι να δεσμευτείτε.

Οι λέξεις «πειθαρχία» και «ξεβόλεμα» είναι συχνές στα κείμενα μου. Σας ενθαρρύνω και σας προτρέπω να πειθαρχήσετε στον εαυτό σας και να ξεβολευτείτε. Άφοβα!

Οι δικαιολογίες για την έλλειψη χρόνου και χρήματος είναι πραγματικές; Αναρωτηθείτε σας παρακαλώ. Υπάρχουν τόσα πράγματα που μπορεί κανείς να κάνει με πολύ μικρό κόστος ή και δωρεάν, που όμως είναι τόσο ωφέλιμα για τη ψυχή μας και το ταξίδι της ζωής μας. Επίσης, δίνουμε τόση πολλή ενέργεια και χρόνο σε καθημερινά «πρέπει» και αμελούμε την πνευματική μας τροφή. Όλα είναι θέμα προτεραιοτήτων νομίζω. Ελέγξτε τις προτεραιότητες σας, στη νέα αυτή εποχή της ανθρωπότητας, είναι αναγκαίο.

Διανύουμε περίοδο αποτοξίνωσης από τις μπλοκαρισμένες ενέργειες που κουβαλούσαμε χρόνια, ενδυνάμωσης του πυρήνα μας, θεμελίωσης της πραγματικής αγάπης, συμφιλίωσης και αποδοχής του εαυτού μας, κατανόησης, συγχώρεσης και συμπόνιας για τον εαυτό μας πρώτα και κατ’ επέκταση για το συνάνθρωπο μας. Σκεφτείτε το.

Σας προσκαλώ επίσης να ανυψώσετε το μεγαλείο της ψυχής σας πάνω από τον ανταγωνισμό, την επίκριση, τον έλεγχο, τις τύψεις και τις ενοχές, τη θυματοποίηση, την μιζέρια και κυρίως το φόβο. ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΚΑΙ ΘΑ ΠΡΑΞΟΥΜΕ ΑΝΑΛΟΓΩΣ.

Όλα θα περάσουν, όλα είναι ήδη χτες και όλοι εμείς, οι εργάτες του φωτός, είμαστε αυτοί που με πυξίδα την καρδιά μας ανεβάζουμε την πορεία της ανθρώπινης αλυσίδας σε ανώτερες δονήσεις (με όλη αυτή τη δουλειά που κάνουμε καθημερινά με τον εαυτό μας και θα κάνουμε μέχρι το τέλος μας).

Χωρίς να παίρνουνε τα μυαλά μας αέρα και με την ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ γείωση που χρειάζεται σας στέλνω αυτό το μήνυμα περί δέσμευσης για το 2012.

Όλα τα παραπάνω, ΑΝ ΘΕΛΕΤΕ. Όπως λένε οι δάσκαλοι και το άκουσα  από τη Σοφία «είμαστε σε ένα πλανήτη ελεύθερης βούλησης». Η καρδιά μας κρίνει τι είναι σωστό για τον καθένα μας. Και μόνο αυτή.

Σας εύχομαι μέσα από την καρδιά μου

«Καλή χρονιά και καλή πλεύση στο 2012».

Με αγάπη

Ρούλα

https://www.facebook.com/profile.php?id=100003162476071

Σοφία Φώσκολου (δεν αποτελεί διαφήμιση, αποτελεί ευχαριστία)