Ελπίδα μέσα από τις στάχτες

Κάνοντας μια βόλτα σε διάφορες συνοικίες της Αθήνας μπορεί κανείς να διαπιστώσει κάποια πράγματα για τους ανθρώπους:
1) τη θλίψη στα πρόσωπα τους
2) την τάση προβολής ορισμένων
3) ανικανοποίητο
4) τον αδύναμο πυρήνα των ανθρώπων
5) το άθλημα της γκρίνιας για τα πάντα
6) θυμό
7) επίκριση


Σκέφτομαι, ότι δεν θα μείνω στην επιφάνεια, δεν θα αρχίσω να κρίνω, αλλά θα πάω πιο βαθιά, και τι βλέπω;
Βλέπω πόσο μόνος και έρημος, απεγνωσμένος για αγάπη και προσοχή είναι ο σημερινός άνθρωπος. Όλα αυτά πλέον στολισμένα με την δικαιολογία «έχουμε κρίση»!! Αλήθεια, η κρίση φταίει; Ή μήπως η κρίση είναι στο μυαλό μας και στον τρόπο που σκεφτόμαστε;


Απευθύνομαι σε σένα που έχεις χρήματα που δεν ξέρεις τι να τα κάνεις ή είσαι σε ένα γάμο παγιδευμένος, σε σένα που είσαι υποχρεωμένος από τις επιλογές σου (που δεν ήταν πάντα συνειδητές) να κάνεις μια δουλειά που δεν σε ευχαριστεί, και όμως θα αναλώσεις όλη σου τη ζωή κάνοντάς την.. μήπως είναι αυτή η ώρα που περίμενες να κινήσεις την ενέργεια αλλάζοντας αυτό που δεν σε κάνει ευτυχισμένο;


Απευθύνομαι σε σένα που σου είναι πολύ εύκολο να χαλάς χρήματα σε ψώνια που δεν χρειάζεσαι, σε συνήθειες που ενισχύουν το εγώ και την μοναξιά σου, τους κρίνεις όλους και όλοι είναι κατώτεροι σου. Μήπως ήρθε η ώρα, προτεραιότητα σου να είναι να ανακαλύψεις τον εαυτό σου, να μάθεις τι είναι πραγματική ευτυχία για σένα και τι μπορείς ή δεν μπορείς να κάνεις; Να αποδεχτείς τον εαυτό σου με άλλα λόγια.


Απευθύνομαι σε σένα που είσαι στη δεκαετία 20-30 και ακόμα μπορείς σχετικά πιο ανώδυνα από τις άλλες δεκαετίες να κάνεις επιλογές χωρίς ιδιαίτερο κόστος. Μήπως ήρθε η ώρα να βγεις από τη στάση «επανάσταση» χωρίς καμία ουσία πραγματική; Αντί να τα σπας, μήπως να βοηθήσεις στο χτίσιμο; Αντί να θυμώνεις, μήπως να μάθεις την αρετή της συγχώρεσης και της κατανόησης; Και αντί να σπαταλάς τα λεφτά των γονιών σου και να κάνεις ότι δεν σε αφορά το κοινωνικό «γίγνεσθαι», μήπως, λέω μήπως να χρησιμοποιήσεις όλη αυτή την υπέροχη σου ενέργεια σε σκοπούς βελτίωσης του εαυτού σου και της κοινωνίας που ζεις;


Πώς γίνεται να είναι πιο σημαντικό να φτιάχνει κανείς το «έξω»του συνέχεια; Ψώνια, γυμναστήριο, κοινωνικές συναναστροφές, εξόδους, ομορφιά, καταλαβαίνω ότι αυτά δίνουν χαρά και ικανοποίηση. Αντλούμε ευτυχία όταν προσελκύουμε το ενδιαφέρον του αντίθετου φύλου με το ωραίο μας σώμα και με το στυλάκι της συμπεριφοράς μας. Ειδικά στα προάστια αυτό είναι νόμος.
Γιατί όμως δεν βλέπει ο άνθρωπος, ότι αυτά τον κάνουν να νιώθει πάντα λίγος σε όλα, άδειος στο τέλος της μέρας, άγχος για την εξωτερική του ομορφιά, άγχος για την ικανότητα του γενικώς. Να δείξουμε, να δείξουμε, να πάρουμε, να πάρουμε… Ποιος ξεκινά την ημέρα του λέγοντας, «πώς θα κάνω ότι καλύτερο μπορώ σήμερα για μένα, για τον συνάνθρωπο μου, για τους υπαλλήλους μου, για την δουλειά που εργάζομαι, για την οικογένεια μου, για το περιβάλλον, για το κράτος μου»;


Σε όλα αυτά παρατηρεί κανείς και κάποιες αιτίες που μας οδήγησαν σε αυτές τις «καταπληκτικές» κοινωνίες που ζούμε σήμερα: η αναζήτηση της ευτυχίας στους εξωγενείς παράγοντες ήταν η πραγματικότητα μας, μια πραγματικότητα όμως που ευτυχώς παρέρχεται!! Γι’ αυτό χάνεται ο κόσμος κάτω από τα πόδια μας.


Η κρίση δεν είναι απόλυτα οικονομική. Έχει να κάνει σε μεγάλο ποσοστό με την ατομικότητα μας και το ψάξιμο βαθιά του ποιοι είμαστε. Οι αδύναμοι ανθρωποι, όσοι είναι ευάλωτοι ή με εξαρτήσεις σοβαρές, με εσωτερικά κενά, με μόνο οδηγό τις αισθήσεις, το Εγώ και τα υλικά αγαθά τους, αυτοί βλέπω ότι καλούνται σε μεγάλες μεταμορφώσεις και άμεσα.
Η κρίση αντιθέτως δεν έχει ταράξει τα θεμέλια αυτών που από πριν είχαν προτεραιότητα να μάθουν τον εαυτό τους.


Ο άνθρωπος σε ρόλο θύματος, μίζερου ή γκρινιάρη, για παράδειγμα, ήταν έτσι και πριν την κρίση και θα είναι έτσι ακόμα και αν κάποιος μαγικά του έλυνε τα θέματα του. Ο άνθρωπος που χαμογελά στον περαστικό θα το κάνει είτε έχει χρήματα είτε όχι στην τσέπη του, είτε έχει κάποιον λόγο να το κάνει είτε όχι.
Αλήθεια, η ευδαιμονία είναι τρόπος ζωής!


Η άποψή μου για το τι είναι ευτυχία στη ζωή και τα δύο κλειδιά για να ανοίξω όλες τις πόρτες στη ζωή μου είναι:
Να μάθω ποιος-α είμαι και να με αγαπήσω
Να ρέω μέσα στη ζωή και να την παίρνω όπως μου εμφανίζεται κάθε μέρα


(αυτά τα δύο περικλείουν περισσότερες ακόμα έννοιες, αν το σκεφτεί κανείς)


Ας προσπαθήσουμε καθημερινά να βλέπουμε το Καλό στους άλλους
Ας προσπαθήσουμε καθημερινά να βελτιώνουμε τον εαυτό μας βγαίνοντας από το Εγώ και την ατομικότητα – μοναδικότητα μας
Ας προσπαθήσουμε καθημερινά να κάνουμε μόνο θετικές σκέψεις και προβολές για τη ζωή μας
Ας δούμε ποιοι είμαστε παρατηρώντας τις επιλογές μας μέχρι σήμερα, κοιτώντας τους φίλους την οικογένεια μας στα μάτια και ας αναλάβουμε επιτέλους το μερίδιο ευθύνης που μας αναλογεί για τα πάντα!!


Πιστεύω πολύ στον άνθρωπο…
Βλέπω το καλό κάτω από την επιφάνεια που θέλετε να μου δείχνετε. Βλέπω τον πόνο και την μοναξιά που ούτε και εσείς δεν θέλετε να δείτε και νιώθω συμπόνια στην καρδιά μου… Το φορτίο που μεταφέρει ο καθένας μας δεν είναι το ίδιο, όμως κατά βάθος ο κάθε άνθρωπος ψάχνει την αγάπη
Ας ανοίξουμε τις κεραίες μας στην Νέα Εποχή που ανατέλλει, εδώ είναι, μην έχετε καμιά αμφιβολία. Η εκδήλωση της στον υλικό κόσμο είναι αυτή που καθυστερεί.
Μην πιστεύετε ότι η εικόνα που δείχνετε είναι αρκετή για να είστε ευτυχείς, είναι κρίμα…
Αντιθέτως βγάλτε στην επιφάνεια το υπέρλαμπρο πλάσμα που είστε και γνωριστείτε μαζί του.. είστε εσείς και μαζί με αυτό το υπέρλαμπρο πλάσμα- τον εαυτό σας- θα πορευτείτε όλη σας τη ζωή… και εγώ σας θαυμάζω για αυτό και σας δείχνω τον σεβασμό μου.
Namaste!