Συγχώρεση

Βλέποντας κανείς τον τίτλο αυτού του άρθρου θα νομίζει ότι στο επίκεντρο είναι οι διαπροσωπικές σχέσεις των ανθρώπων.

Όχι

Αποφάσισα να μας κινήσω συναισθηματικά και να γράψω λίγα λόγια για τη συγχώρεση προς τον Εαυτό μας.

Οι άνθρωποι είμαστε χωρισμένοι σε δύο κατηγορίες: αυτοί που για όλα φταίει ο άλλος και αυτοί που για όλα φταίνε οι ίδιοι. Και στις δυο περιπτώσεις νομίζω ότι δεν έχουμε αγαπήσει αρκετά τον εαυτό μας. Διότι όταν πάντα φταίνε οι άλλοι και όλοι μας χρωστάνε και οι λοιπές συμπεριφορές αλαζονείας και εγωισμού, ο άνθρωπος δεν έχει σκύψει με αγάπη πάνω στα θέματα του και αυτό από φόβο για το τι θα βρει αν αρχίσει να σκάβει. Άρα δεν έχει ουσιαστικά ασχοληθεί με το ποιος είναι.

Η δεύτερη περίπτωση δεν χρειάζεται ανάλυση: το μοντέλο των ενοχών επισκιάζει τα πάντα. Ωραιότατος συνδυασμός από ενοχές, αυτοτιμωρία, έλλειψη πίστης- εμπιστοσύνης- αυτοαξίας, απάθεια, κατάθλιψη, θυμός.

Πάντα παρομοιάζω αυτή την κατάσταση με το εξής: είναι σαν να έχουμε δύο παιδιά, το ένα είναι το «καλό παιδί» και το άλλο το «μαύρο πρόβατο». Τι κάνουμε δηλαδή; Διώχνουμε το παιδί που δεν μας κάνει τα κέφια από το σπίτι και δεν το αναγνωρίζουμε ως παιδί μας (= κομμάτι δικό μας);

Ο εαυτός μας είναι ΕΜΕΙΣ. Δεν του κάνουμε καλό με το να μην τον αποδεχόμαστε και να μην του συγχωρούμε τις αδυναμίες, τις παραλείψεις, τις κακές του συνήθειες, τις ασχήμιες και τις εμμονές του. Δεν θα γίνει κάτι καλύτερο, με άλλα λόγια, με το να προβάλουμε περισσότερη αντίσταση σε αυτό που είμαστε, διότι έτσι ενισχύουμε την ενέργειά μας σε ότι δεν μας αρέσει (αφού εκεί στρέφουμε το ενδιαφέρον μας), και κάνουμε την κατάσταση χειρότερη, αφού την εμπλουτίζουμε  με στοιχεία επίκρισης, αυτοτιμωρίας, απογοήτευσης, απαισιοδοξίας, ενοχής, απαξίωσης και άλλα.

Το να μπορεί κανείς να συγχωρεί τον εαυτό του για όλα αυτά που κάνει ή δεν κάνει, που έκανε, που σκέφτεται, που μπορεί ή που δεν θέλει να κάνει (ενώ πρέπει), για τις επιθυμίες του, για τα όνειρά του, για τις ανάγκες και τα πάθη του, για τις ατέλειες του χαρακτήρα και τις επιλογές της ζωής του μέχρι τώρα, για το ότι δεν μπορεί να σταματήσει ή να ξεκινήσει μια κατάσταση και άλλα πολλά,  είναι ίσως από τα πιο σημαντικά στοιχεία αυτοθεραπείας που υπάρχουν. Είναι τόσο απελευθερωτικό που σχεδόν η κάθε ανάσα που παίρνει κανείς μετά την συγχώρεση έχει άλλα αίσθηση από πριν.

Οπωσδήποτε έχουμε την πρόθεση στη διάρκεια της ζωής μας να αφήσουμε πίσω μας κάποια κομμάτια μας που δεν μας εξυπηρετούν πλέον. Σίγουρα είμαστε στην εξέλιξη και δεν είμαστε το ίδιο άτομο που ήμασταν χτες- για να μην πω πριν από κάποια χρόνια.

Ξέρετε όμως κάτι; Είναι πολύ ανακουφιστικό να έχεις κάνει ειρήνη με τον εαυτό σου και ότι έχεις αφήσει πίσω σου να το έχεις συγχωρήσει και ευχαριστήσει που σε συνόδευε στο ταξίδι σου. Πρέπει να σκεφθεί συνειδητά κανείς ότι:

«Εγώ διάλεξα να μου συμβεί αυτό που συμβαίνει για να μάθω τον εαυτό μου καλύτερα και για να πάρω το μάθημα. Αναλαμβάνω την ευθύνη των επιλογών μου κάθε στιγμή. Με αγαπάω και με συγχωρώ».

Πολύ απλά, για να κάνω τα λάθη που κάνω και να έχω τις αδυναμίες μου (για παράδειγμα) σημαίνει ότι ακόμα έχω κάποιες ανάγκες που οφείλω να κοιτάξω κατάματα. Λύνοντας αυτά πρώτα, θα φτάσω πιο γρήγορα και πιο εύκολα στους στόχους μου, σε αυτό που θέλω να γίνω, εκεί που θέλω να φτάσω. Άλλωστε δεν υπάρχει σωστό και λάθος. Όλα είναι εμπειρίες.

Καταλαβαίνω ότι κάποια λάθη είναι λάθη που στιγματίζουν την ζωή μας, αλλά κάποιες φορές ίσως να μην είναι αργά να τα διορθώσουμε, να συγχωρήσουμε τον εαυτό μας που είναι απλά «άνθρωπος» με ατέλειες (γιατί αυτό είναι το μεγαλείο της ανθρώπινης φύσης, ότι στην ατέλεια υπάρχει η τελειότητα) και που είμαστε στην εξέλιξη. Κανείς από όσο γνωρίζω δεν γεννήθηκε «φωτισμένος».

Όλοι έχουμε δικαίωμα στο λάθος. Και θα το έχουμε μέχρι να πεθάνουμε. Ας ευχηθούμε  να έχουμε κοντά μας ανθρώπους που μπορούν να μας βοηθήσουν να πάμε παρακάτω και μπορούν να μας συγχωρούν και να μας αγαπάνε (αλλά αντίστοιχα και εμείς).

Κλείνοντας θα ήθελα απλά να μας υπενθυμίσω ότι αυτός που έχει την ικανότητα να αγαπά τον εαυτό του, μπορεί να αγαπήσει και τους γύρω του και αυτός που μπορεί να συγχωρεί τον εαυτό του, μπορεί να συγχωρήσει και όσους τον πλήγωσαν.

Όλοι είμαστε η εκδήλωση του Ένα, Εγώ είμαι Εσύ και Εσύ είσαι Εγώ.

Light  Love Gratitude