Ακόμα μια σύντομη ιστορία για το όμορφο μας σώμα και την επικοινωνία μεταξύ μας
Πρόβλημα
Έρχεται κοπέλα που
υποφέρει από πόνους στην μέση 6 μήνες τώρα, στα γόνατα κάποιες φορές. Έχει
επισκεφθεί γιατρό, έχει κάνει
φυσιοθεραπείες. Χωρίς να έχει έρθει για
αυτό, από το μικρό ιστορικό φαίνεται ότι η κοπέλα έχει κρίσεις πανικού, τάσεις
φυγής.
Αντιμετώπιση
Σε αυτές τις
περιπτώσεις ένας μυς που πρέπει να εξετασθεί είναι ο λαγονοψοείτης. Αυτός ο μυς
είναι πολύ σημαντικός για την ισορροπία στο σώμα και επηρεάζεται από την
ψυχολογική μας κατάσταση μεταξύ άλλων. Ο μυς σε αυτή την κοπέλα είχε
μπλοκάρισμα, κάτι που αυτόματα σημαίνει για αυτό τον μυ, ότι στέλνει μόνιμα
μήνυμα στο παρασυμπαθητικό σύστημα για κίνδυνο- διότι αυτός ο μυς δίνει σημάδι
εξόδου- δραπετεύω- το βάζω στα πόδια.
Η κοπέλα χρειαζόταν
αποτοξίνωση, ξεμπλοκάρισμα μυών, βοήθεια στον
σπλήνα (κρίσεις πανικού) και κοιλιακό μασάζ. Ο σπλήνας επιβαρύνεται από
την ανησυχία που υποβόσκει στο σύστημα μας, ακόμα και αν αυτή δεν φαίνεται
εξωτερικά. Από την εμπειρία μου, οι άνθρωποι που δυσκολεύονται να αφήσουνε τον
έλεγχο και να ρεύσουν με τη ζωή, δυσκολεύονται με τον σπλήνα ή το στομάχι τους.
Σε άλλο επίπεδο που
άρχισε να αναδύεται κατά τη διάρκεια του θεραπευτικού, ενεργειακού μασάζ, βγήκε ένας φόβος θανάτου, δηλαδή στην μετάβαση
και στην αλλαγή. Δεν μπορούσε να κοιμηθεί και να χαλαρώσει (και το απέδιδε στη
δουλειά)με αποτέλεσμα να έχει φύγει από τον καθολικό της πυρήνα και να μην
βελτιώνεται μέρα με την μέρα η κατάσταση
της. Σας φαίνεται απίστευτο τι μπορεί να κρύβεται πίσω από έναν συνηθισμένο
πόνο μέσης, σωστά;
Πέρα από το μασάζ
Της σύστησα να έχει τακτικές ώρες στον ύπνο, να
φτιάξει τη διατροφή της, να αποκαταστήσει την επαφή της με τη φύση και να κάνει
2-3 ασκήσεις για το λαγονοψοείτη όταν νιώθει ότι ζορίζεται. Και βέβαια η
ερώτηση που ήρθε ήταν, πως θα καταλάβει ότι ζορίζεται;
Συνήθως οι άνθρωποι
δεν ακούν το σώμα τους και καταλαβαίνουν ότι κάτι συμβαίνει όταν εμφανιστεί το σύμπτωμα.
Να μια ιδέα: αντί
να περιμένει κανείς να ασθενήσει για να δει τα πράγματα αλλιώς, γιατί δεν
προνοεί, δεν φροντίζει τον εαυτό του κάθε μέρα με όποιο τρόπο είναι καλό για
αυτόν; Γιατί να μην μάθουμε στο άνθρωπο της δύσης να ακούει το σώμα του; Να μάθει να μπαίνει βαθύτερα μέσα του; (η πιο συνηθισμένη ατάκα άγνοιας είναι το
«εγώ δεν τα πιστεύω αυτά»)
Και κάτι τελευταίο
με αφορμή την προσκόλληση της κοπέλας στους γονείς της και στο φόβο απώλειας
προς αυτούς:
Η παρατήρηση της
ζωής είναι ένας μοναδικός κύκλος γέννησης και θανάτου. Γονείς, μην κάνετε
προσκόλληση στα παιδιά σας, επειδή έχετε νευρώσεις και προσωπικά προβλήματα. Τα
παιδιά αποκτούν συναισθηματικές αναπηρίες και φοβούνται να εμπειραθούν στη ζωή,
στην ελευθερία, στην αγάπη, στο άγνωστο.
Έχουμε κάνει
στρατιές ρομπότ με βαθιά προβλήματα στον πυρήνα τους. Η ανθρωπότητα ρέει σε ένα άλλο μοντέλο, τώρα
το φτιάχνουμε, αυτή είναι μια ενέργεια
που έχει δρομολογηθεί. Εμείς θα ρεύσουμε ή θα αντισταθούμε; Εδώ είναι η προσωπική
επιλογή. Καλά ταξίδια να έχουμε!
2 άρθρα για το
θάνατο και την αποτοξίνωση
No comments:
Post a Comment