Μικρές παρατηρησεις, μικρές ιστορίες ζωής...

   Όταν κρίνουμε κάποιον άνθρωπο ή συμπεριφορά,  ας  είμαστε συνειδητοί ότι πάντα κρίνουμε ένα κομμάτι του εαυτού μας (είτε το έχουμε ανακαλύψει ή όχι δεν έχει σημασία, είναι εκεί)

 Όταν επιμένουμε σε κάποιον,  στην ουσία θέλουμε τον έλεγχο, καλύπτουμε κομμάτια του εαυτού μας και χειραγωγούμε τον άλλον. Καμία σημασία δεν έχουν οι καλές και αγαθές μας προθέσεις, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Η ενέργεια που κλέβουμε τα λέει όλα.

 Σε όποια ενέργεια μπαίνουμε και βιώνουμε να ξέρετε ότι την αναγνωρίζουμε και την εγκαθιδρύουμε στο συνειδητό μας και άρα στη δημιουργία της πραγματικότητας μας. Για παράδειγμα,  όταν σκοτώνω, αναγνωρίζω τον φόνο και τη δυνατότητα αφαίρεσης της ζωής . Το αποτέλεσμα είναι ότι έτσι μπαίνω στο φόβο μην με σκοτώσουν. Το ίδιο και όταν χειραγωγώ (μιας και το είπαμε πιο πάνω)

 Όλοι γκρινιάζουν για το ότι κάποιος τους χαλά την ησυχία, την ελευθερία, την ηρεμία κτλ. Ας σκεφτούμε την επόμενη φορά που θα μπούμε σε ένα χώρο ή θα κάτσουμε στην παραλία δίπλα σε κάποιους άλλους, αν και εμείς με την παρουσία ή την ομιλία μας τους χαλάμε την ησυχία κτλ. Πριν γκρινιάξουμε ότι δεν αξίζουμε κάτι, ας σκεφτούμε συνειδητά και ας αναλάβουμε την ευθύνη για το τι κάνουμε εμείς στους άλλους ανθρώπους, στα ζώα, στο περιβάλλον

 Ότι γίνεται στον εαυτό μου είναι έτσι,  επειδή δεν με αγαπώ πραγματικά, ολόκληρα, απεριόριστα χωρίς όρους και συνθήκες . εγώ είμαι που επιτρέπω τη χειραγώγηση, τη θυματοποίηση, την ενοχοποίηση, την κακοποίηση σε μένα, δεν μου έτυχε «απλά».

  Ότι ζω είναι επιλογή μου. Ότι βιώνει το σώμα μου είναι ευθύνη και δημιουργία μου.

Να μην κάνω ότι δεν θα μου άρεσε να  μου κάνουν. Κάθε δευτερόλεπτο της ζωής  μου

Είναι θέμα επιλογής να με αγαπώ και να αλλάξω ότι με χαλάει

  Όταν βλέπω κάποιον και έχει προβλήματα, αλλά  δεν θέλει να αλλάξει, «γιατί δεν μπορεί», δεν κάνω τίποτα. Τίποτα. Τον αφήνω να απολαύσει τη ζωή που διαλέγει. Θέλει να εμπειραθει αυτό ακριβώς. Οι δικαιολογίες φυσικά είναι πολλές και υπάρχουν ακριβώς για να βρίσκει υποστήριξη  η λογική να αρνείται την αλλαγή. Τι μπορώ να κάνω; Να σεβασθώ την επιλογή του. Άμα με πειράζει ακόμα (μάλλον το πιο πιθανό) συγκεντρώνομαι στο τι μου καθρεφτίζει αυτός ο άνθρωπος και η κατάσταση του. Να αλλάξω εγώ λοιπόν.

 Οι αλλαγές δεν γίνονται σε μια μέρα στο φυσικό επίπεδο, διότι δεν είμαστε έτοιμοι να τις υποστηρίξουμε (ή δεν ξέρουμε το πώς). Υπομονή και αγάπη στον εαυτό μας και όλα θα γίνουν.

  Ας βγούμε από τον εγωκεντρισμό μας – όλα γυρνάνε γύρω από το « εγώ» μου. Ένα παράδειγμα που δεν έχει σχέση με τον εγωισμό αλλά υπόκειται στ εγω είναι: «δεν με πήρε, διότι κάτι έκανα και παρεξηγήθηκε» . Μήπως, απλά δεν με πήρε για τους δικούς του λόγους;

 Ας μπούμε στο εμείς, στην ενότητα… και όλα είναι ανοιχτά και άνετα! Να δίνω αντί να παίρνω μόνο.

  Σταματώ να απαιτώ και αρχίζω να είμαι ευγνώμων για ότι μου δίνεται, ότι έχω και ότι είμαι.

  Όταν έχω προσδοκίες και απαιτήσεις από τον άλλον και από τη ζωή, η απογοήτευση είναι δεδομένη. Ουσιαστικά έχω ήδη απογοητευθεί και θυμώσει με μένα, έχω θέσει ψηλά τον πήχη και δεν πρόκειται να τον φτάσει κανεις. Ούτως ή άλλως αυτό είναι δικό μου πρόβλημα

«απληστίας»

Το να είσαι γονιός δεν σου δίνει δικαιολογία να εξαρτάσαι από το παιδί σου και να προβάλλεις πάνω του όλη σου την α-σθένεια και τη έλλειψη αγάπης προς τον εαυτό σου.

  Η ενέργεια που ξοδεύει κανείς στο να κρίνει και να ανταγωνίζεται είναι τεράστια. Αξίζει τον κόπο;  Πόση ενέργεια έχεις δώσει για να είσαι ο καλύτερος από κάποιον άλλον;

  Όταν θέλω να «διορθώσω» κάτι πάνω μου, συνήθως το αγαπώ πρώτα και κατόπιν το αποδέχομαι. Για να είμαι  «αυτό»,  κάτι μαθαίνω, οπότε μόνο ευγνώμων μπορώ να είμαι για «αυτό».  Επίσης, δεν πάω να το «αφαιρέσω», αλλά προσθέτω αυτό που μου λείπει για να έρθει η ισορροπία. Πχ. Κρίνω; Αυτό θα ηρεμήσει από μόνο του όταν βρω  τι μου φταίει στη ζωή μου και  ανοιχτώ στην ποιότητα της  συμπόνιας.

Που σταματά η ελευθερία μου και ξεκινά η δική σου ελευθερία είναι μεγάλη κουβέντα.

Τελικά δε χρειάζεται να με συγχωρήσεις. Χρειάζεται να συγχωρήσω  τον εαυτό μου.  Και αυτό ισχύει για όλα!

Η αποδοχή τι είναι; Προσπαθώ να είμαι αρεστός για να πάρω από εσένα την αγάπη και τον θαυμασμό που ο ίδιος στερώ από τον εαυτό μου.

Το να είσαι κοινωνικός, να βγαίνεις , να πίνεις, να δουλεύεις και να περνάς καλά, μου λέει ένα πράγμα για σένα: δεν είσαι ευτυχισμένος. Εσένα τι σου λέει; Το σώμα σου, τι  σου λέει;

 Η εξωτερική πραγματικότητα ενός ανθρώπου είναι η αντανάκλαση του εσωτερικού του κόσμου.  Ας αρχίσουμε να παρατηρούμε τι έχουμε κάνει εξωτερικά για να συνειδητοποιήσουμε ποιοι είμαστε. Το ίδιο ισχύει και για τον κόσμο που ζούμε. Για αυτό λένε, «γίνει η αλλαγή που θες να δεις στον κόσμο». Όταν κάθε άνθρωπος= μόριο του ολογράμματος που λέγεται ανθρωπότητα αλλάζει, θα αλλάξει και η ανθρωπότητα στο σύνολο της. 

Όταν κάτι  δεν βγαίνει, αναζητώ το που το μπλοκάρω εγώ.  Το ότι «είμαι άτυχη και γιατί;» είναι μέρος της θυματοποίησης- παράπονο- αδικία και δεν έχει σχέση με το μεγαλειώδες πλάσμα που γεννήθηκα να είμαι.

 Μίλα από την καρδιά και όχι από το εγώ.  Άλλη ποιότητα ζωής!

Τέλος, μαθετε ότι το σώμα μας προσπαθεί να αποκαταστήσει κάθε είδους δυσαρμονία με οποιοδήποτε τρόπο προκειμενου να επέλθει και πάλι η  ισορροπία. Ισορροπία = λέξη κλειδί για τον τρόπο λειτουργίας του σώματος μας .  Αυτός ο συμπαντικός νόμος ισχύει για όλη την ανθρωπότητα στο σύνολο της και ως μονάδες, δηλαδή στον μακρό- και μικρόκοσμο.

Είναι εντάξει να λέμε «όχι». Δείχνει το σεβασμό στον εαυτό μου.

Όλοι υποκείμεθα στους γονείς μας από την πρώτη ώρα παρουσίας μας στον φυσικό κόσμο. Με τα χρόνια στο έργο της συλλογής εμπειριών προστίθεται το σχολειο, η κοινωνία, οι φίλοι και τα λοιπά συστήματα. Ανάλογα με το τι συναισθηματικό φορτίο που κουβαλά ο κάθε άνθρωπος θα έλκει και τους ανάλογους ανθρώπους, τις ανάλογες καταστάσεις στη ζωή του και όλα αυτά με σκοπό να φέρει στην επιφάνεια αυτά τα τραύματα και να τα διαχειριστεί.  Στα τσακρας που δεν είναι σε ισορροπία, υπο- ή υπέρλειτουργουν,  μπορεί κανείς να διαγνωσει αυτές τις διαταραχες και να βοηθήσει τον εαυτό του.

Δεν μπορείτε να αφήσετε τίποτα πίσω σας. Είναι όλα μέσα μας.  Αποφασίστε τι είδους ζωή θέλετε να ζείτε. Δεν θα αλλάξει τίποτα με θαύμα αν εμείς δεν επιλέξουμε να προχωρήσουμε.