'Ενα απο τα πιο δύσκολα πράγματα στις ανθρώπινες σχέσεις είναι την ώρα της πίκρας και της απογοήτευσης μεταξύ των δύο, να μείνει κανείς πιστός στα καλά του άλλου, σε αυτά ακριβώς τα χαρακτηριστικά που σε έκαναν να τον εκτιμήσεις, να τον αγαπήσεις και να τον βάλεις στη ζωή σου συνειδητά. 'Ολοι οι άνθρωποι έχουμε δικαίωμα στο λάθος, όλοι έχουμε το δικαίωμα να περνάμε δύσκολες στιγμές που επηρεάζουν τη σχέση μας και τελικά όλοι έχουμε δικαίωμα στην αλλαγή...
Καθαρά ενεργειακά μιλώντας, όταν επικεντρωνόμαστε στα αρνητικά του άλλου ανθρώπου, αυτά θα ελκύουμε όλο και πιο συχνά, ενώ η πίστη μας στα καλά του στοιχεία τελικά θριαμβεύει και τον βοηθά και τον ίδιο αλλά και εμάς να επανέλθουμε.
Και αυτή η επανένωση είναι πάντα θριαμβευτική, δένει ακόμα περισσότερο τους ανθρώπους, και αναδεικνύει τους αληθινούς δεσμούς φιλίας και αγάπης μεταξύ μας. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι οι άνθρωποι γύρω μας είναι απλά ο καθρέφτης του τι έχουμε μέσα μας, είτε το γνωρίζουμε, είτε όχι. Από την άλλη, αν δεν υπάρχει επανένωση, τότε και αυτό καλό είναι, λιγότερες περιττές αποσκευές στο ταξίδι της ζωής, ένας κύκλος που έφτασε στο κλείσιμό του. Είμαστε ευγνώμονες για ότι καλό διδαχθήκαμε και προχωράμε παρακάτω.
Είναι σημαντικό όμως να τιμάμε τον άλλον. Στη σημερινή εποχή του Εγω, δεν ξέρουμε καν τι σημαίνει να αποδέχεσαι και να τιμάς τον άλλον τον άνθρωπο. Δεν ξέρουμε βασικά να αγαπάμε, να αποδεχόμαστε και να τιμάμε τον εαυτό μας....
Αναφέρομαι σε όλες τις σχέσεις, τις φιλικές, τις ερωτικές, τις οικογενειακές, τις επαγγελματικές. Όλοι φαίνεται να είμαστε ρουφηγμένοι στον μικρόκοσμο μας.
Είναι καλό να βγαίνουμε από τον μικρόκοσμό, από το δράμα, από την πεποίθηση ότι "έχω δίκιο μόνο εγώ" και κυρίως από τον εγωισμό μας.
Μας κάνει καλύτερους.
Δεν έχει σημασία, ποιος θα κυριαρχήσει, η αγάπη δεν έχει σχέση άλλωστε με αυτό.
No comments:
Post a Comment