Πολλά «ευχαριστώ» και «μπράβο»

Μια βόλτα στο Γκάζι ήταν αρκετή για να γεννηθούν στην καρδιά μου οι ακόλουθες σκέψεις…

Σε αυτό το άρθρο θα πω πολλά «ευχαριστώ» και «μπράβο».

Μας είναι πιο φυσικό και εύκολο να κατηγορούμε και να κρίνουμε, έστω και αν πρόκειται για την «εποικοδομητική κριτική», διότι ακόμα και μέσα σε αυτή την κριτική κρύβεται η αλαζονεία που όλοι σε κάποιο βαθμό έχουμε μέσα μας. Θα βγω από αυτό.

Βλέποντας τα μάτια των συνανθρώπων μου νιώθω συγκίνηση. Απογοήτευση, μούδιασμα, θλίψη, θυμός, καταπίεση, είναι μόνο μερικά από τα εύκολα πλέον σημάδια στα πρόσωπα των Ελλήνων και ειδικότερα των κατοίκων της Αθήνας μας. Νιώθω συγκίνηση όμως βλέποντας ότι κανείς δεν εγκαταλείπει, η ελπίδα είναι εκεί και είναι φωτεινή… είναι τόσο ζωντανή, που το παραμικρό αρκεί για να κάνει την καρδιά μας να χτυπά πιο δυνατά. Μπράβο μας που ενώ όλοι οι άνθρωποι της γενιάς μας σε άλλες χώρες, βρίσκονται σε καλύτερη θέση από εμάς, εμείς προσπαθούμε… και αν δεν κάποιοι δεν το έχουνε κάνει μέχρι σήμερα, είναι  θέμα χρόνου. Παρατηρώ σε όλους μας την αλλαγή στη συνειδητότητα, αργά και σταθερά.

Είμαι πολύ περήφανη για όλες αυτές τις ψυχές που διαλέξαμε να μετενσαρκωθούμε σε αυτή ακριβώς την πλανητική αλλαγή, η οποία δεν έρχεται τόσο ανώδυνα, πλην όμως είναι «σε φυσική ροή». Ξέρουμε όλοι πολύ καλά, ότι η κατάσταση στην αδικία, στην εκμετάλλευση, στην ασυμπόνια, στην αναλγησία, στην ατιμία και στα λοιπά που δεν θα επεκταθώ, είχε φτάσει στο απροχώρητο. Και εδώ δεν αναφέρομαι αποκλειστικά στην πατρίδα μας, αλλά μιλάω σε παγκόσμιο επίπεδο. Μην ξεγελιέστε, όλοι είμαστε στην αλλαγή, είτε αυτό φαίνεται είτε όχι…

Στη γενιά μας έχει επικρατήσει η μαλθακότητα, η επιφάνεια, η ανασφάλεια, ο φόβος για τα πάντα, η έλλειψη εκπαίδευσης στο μυαλό, στο πνεύμα και στο σώμα, ο ατομισμός. Πώς να μην αναγνωρίσω με περηφάνια για όλους μας, ότι παρόλα τα παραπάνω, εμείς τώρα προσπαθούμε να «πολεμήσουμε» με εργαλεία που δεν μας δόθηκαν ποτέ, με τρόπους που δεν διδαχθήκαμε από κανέναν; Πώς να μην αναγνωρίσω την προσπάθεια όλων μας να ψάξουμε να βρούμε την αλήθεια και τη γνώση ΤΩΡΑ με οποιοδήποτε τρόπο;

Μπράβο σε όλους τους ανέργους ανθρώπους που δεν το βάζουνε κάτω. Χαμογελάνε ξανά, γλεντάνε έστω και με τα λίγα που έχουνε. Προσπαθούν…

Μπράβο σε όλους όσοι ερωτεύονται λες και δεν πληγώθηκαν ποτέ…

Είμαι πολύ χαρούμενη όταν βλέπω όλους εσάς να μην προσκολλάστε στο δράμα της ζωής σας, αλλά να διαχειρίζεστε την κατάσταση με σκοπό το μάθημα που απορρέει από αυτήν.

Είμαι περήφανη για όλες τις δράσεις εθελοντισμού που είδα σε ένα φεστιβάλ στο Γκάζι σήμερα! Χαίρομαι που είστε μέρος μου και είμαι μέρος σας!

Αγαπητέ αναγνώστη, θέλει κουράγιο να ατενίζεις το μέλλον μόνο με ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ όταν όλα γύρω σου γκρεμίζονται, όταν όλες οι εξωτερικές πηγές που μέχρι σήμερα αποτελούσαν την τροφοδοσία και τη βάση σου, καταρρέουν, όταν οι γύρω σου είναι σε χαμηλότερη δόνηση από σένα, όταν η πραγματικότητα σου πλέον δεν είναι η ποιότητα και η ευδαιμονία, αλλά οι απλήρωτοι λογαριασμοί πάνω στο τραπέζι. Ναι, θέλει κουράγιο να ασκούν πίεση πάνω σου και εσύ να ανεβαίνεις όλο και πιο πολύ στο πνεύμα και στην εμπιστοσύνη στον εαυτό σου. Οι καλοί καπετάνιοι στην φουρτούνα φαίνονται!  

Ένα από τα πιο δυνατά σημεία, ακόμα, που ο σημερινός άνθρωπος έχει έλθει αντιμέτωπος, είναι η αποδόμηση του ΕΓΩ του και όλων αυτών των κομματιών που έχουν περάσει τόσο ασυνείδητα μέσα του, όσο και συνειδητά στην καθημερινότητα του. Αναφέρομαι στην πικρή και γεμάτη πανικό ορισμένες φορές αποδόμηση συστημάτων όπως η εκκλησία, η πολιτική αξία, η φυσικά του οικογένεια, οι φίλοι του, αλλά κυρίως οι προσδοκίες με τις οποίες μεγάλωνε τόσα χρόνια, ο σεβασμός της ατομικής αξίας του διπλανού μας και του εαυτού μας, οι σχέσεις με το αντίθετο φύλο, η σχέση με το παιδί μας και η ευθύνη που περισσότερο από ποτέ μεταφέρεται από εμάς προς αυτό. Η συνειδητοποίηση πως ότι μέχρι τώρα θεωρούσα δεδομένο ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΙΑ.  

Η συνειδητοποίηση ότι πρέπει να επιλέγω συνειδητά για όλα και για όλους. Η συνειδητοποίηση ότι την ευθύνη για ότι μου συμβαίνει σε όλα τα επίπεδα (ορατά και μη) την έχω ΕΓΩ και κανείς άλλος. Θέλει κουράγιο να αφήσει κανείς πίσω του όλα τα ρούχα που φόραγε μέχρι σήμερα και να πορευτεί γυμνός με μόνο του εφόδιο την απεριόριστη εμπιστοσύνη προς τον εαυτό και τη Θεϊκότητά του.

Το ανθρώπινο δυναμικό είναι απύθμενο, θέλει μόνο τα κατάλληλα κλειδιά για να ξεκλειδώσουν οι πόρτες του.

Θέλει τόλμη να μπει κανείς στη διαδικασία να ξεκλειδώσει τις πόρτες του, γιατί το πέρασμα στην άλλη όχθη έχει απώλειες και ξεβόλεμα. Μπράβο σε όλους σας που το τολμάτε με όλη σας την καρδιά! Θέλει κουράγιο να δεις τα σκοτεινά σου κομμάτια και να αντιμετωπίσεις τους δαίμονες σου από όπου και αν προέρχονται.

Θέλει κουράγιο να επιμένεις να μένεις πιστός στον εαυτό σου και να μη γίνεσαι υποχείριο αναγκών, ελέγχου των άλλων ανθρώπων, συνθηκών και του φόβου.

Θέλει δύναμη να κάνεις βουτιά στο κενό με μόνο σου αλεξίπτωτο την εμπιστοσύνη στον εαυτό σου και την πεποίθηση ότι όλα γίνονται για την εξέλιξη σου και άρα όλα είναι όπως πρέπει να είναι.

Δώστε στον εαυτό σας τα καλά λόγια που χρειάζεται καθημερινά, επαινέστε τον, δεν είναι η φυσική μας κατάσταση ο φόβος, μπορούμε και αξίζουμε καλύτερα να είμαστε. Και όπως είπε ο Γκάντι «Γίνε η αλλαγή που θέλεις να δεις στον κόσμο».

Αναπνεύστε, είστε ζωντανοί, δεν υπάρχει μεγαλύτερο δώρο από αυτό.

Νιώθω υπερήφανη που είμαι μέρος σας και είστε οικογένεια μου, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Είμαι μαζί σας για όλη τη διάρκεια του ταξιδιού μας.

Αφιερωμένο στη Νέα Ενέργεια.