Στάση 1:Αποδόμηση του ΕΓΩ- 2: Έλεγχος- 3: Παρατήρηση- 4: Καρδιά

Αποδόμηση του ΕΓΩ όπως το ξέραμε

Δεν ξέρω πώς να αρχίσω σε αυτό το κομμάτι, οπότε θα το πω όπως το έχω στο κεφάλι μου και όπως το έχω περάσει και κατά καιρούς περνάω (μαζί με κάποιους άλλους εκατομμυρίων ανθρώπων).

Έρχεται λοιπόν η περίοδος που δεν ξέρεις ακριβώς τι συμβαίνει και γιατί, κάπου το ψάχνεις, κάπου το αφήνεις, εμπιστεύεσαι, πελαγώνεις. Και μέσα σε μια έκλαμψη συνειδητότητας (όπως λέει και ένας φίλος) νιώθεις την αλήθεια σου. Αφήνεις πίσω τον παλιό σου εαυτό, όπως τον ήξερες κάθε μέρα, όπως τα λέγατε, ήταν ασφαλές διότι τον είχες μάθει σε κάποιο ικανοποιητικό βαθμό (εδώ γελάμε), σου αρκούσε, και αρχίζεις και συνειδητοποιείς ότι είσαι ήδη σε διαδικασία αποχαιρετισμού του.

Δύσκολη περίοδος (και αυτός είναι ο λόγος που γράφω το κείμενο αυτό- πολύς κόσμος είναι σε αυτή την μετάβαση τώρα). Γενικά όταν είμαστε σε ένα μεσοδιάστημα από το Α σημείο στο Β είναι πάντα άχαρα, γεμάτα φόβο και μπέρδεμα, πανικό ίσως, απορία, και θέλω να πιστεύω ότι κατά βάθος έχουμε όλοι νιώσει και το γλυκό, βασανιστικό αίσθημα της ανυπομονησίας. Οι δάσκαλοι αυτό το σημείο το επαινούν. Μας λένε « είσαι στην έρημο, δεν υπάρχει καμία αλλαγή τοπίου, όλα νομίζεις ότι είναι νεκρά. Ξεχνάς όμως ότι κάτω από αυτό που πατάς υπάρχει ένας ολόκληρος κόσμος που ζει και ας είναι αόρατος σε σένα». Τα πράγματα σπάνια είναι όπως φαίνονται.

Είναι δύσκολο να αποχαιρετάς αυτό που ήσουν. Αυτό που σε καθόριζε όλα τα προηγούμενα χρόνια της ζωής σου. Ξέρεις ότι αυτό που μεταμορφώνεσαι σιγά σιγά είναι ο επόμενος σου παράδεισος, αλλά προς το παρόν έχουμε δικαίωμα να θρηνούμε για αυτό που φεύγει και που ήταν η φορεσιά μας. Πρέπει να τιμάμε και ότι φεύγει, αλλά και ότι έρχεται. Και είναι δικαίωμα μας να αφιερώνουμε σε αυτή τη διαδικασία όσο χρόνο χρειάζεται… χωρίς ενοχές!

Έλεγχος

Μεταξύ του εδώ και του που θέλω να φτάσω και του τι θέλω να επιτύχω υπάρχει μια γήινη απόσταση χρονικότητας και αλληλεπιδράσεων. Ανάμεσα σε μένα και στο «αποτέλεσμα» παρεμβαίνει η Σκέψη.

Σκέψη = Έλεγχος= Προσπάθεια καθορισμού έκβασης μιας ενέργειας.

Με το μυαλό μας ουσιαστικά παρεμβαίνουμε σε αυτό που δυνητικά υπάρχει ως πιθανότητα να συμβεί και επειδή το μυαλό μας είναι γεμάτο από κουτάκια, πληροφορίες, λανθασμένα συστήματα πεποιθήσεων, τραυματικές εμπειρίες και φόβους, θα έλεγε κανείς ότι παρεμβαίνοντας κάποιες φορές απλά νοθεύουμε την έκβαση. Αυτό είναι έλλειψη εμπιστοσύνης προς τον εαυτό μας, προς τους άλλους, προς το Σύμπαν. Επίσης επειδή προσπαθούμε, χάνουμε ενέργεια και έτσι δημιουργούνται οι εμμονές και τελικά δεν γίνεται αυτό που επιθυμεί η καρδιά μας (και δεν αναφέρομαι μόνο στις σχέσεις μεταξύ των δύο φύλων). Προσπαθούμε να ελέγξουμε και επί της ουσίας προβάλλουμε όλες μας τις αντιστάσεις και τους φόβους πάνω σε αυτή την ενέργεια και έτσι είναι σα να ζητάμε αυτά να συμβούν. Με άλλα λόγια, δίνουμε όλη μας την ενέργεια στο φόβο που παρεμβαίνει (στη σκέψη κτλ), και τελικά δεν έλκουμε αυτό που αρχικά επιθυμούσαμε, αλλά επαληθεύουμε αυτό που μας υπαγόρευσε ο φόβος. Και όλα αυτά επειδή προσπαθήσαμε μέσω της σκέψης να ελέγξουμε αυτή την ενέργεια και εμποδίσαμε την ανάπτυξη θετικών παραγόντων. Η Ανώτερη διάνοια ξέρει καλύτερα, αλλά εμείς δεν την εμπιστευθήκαμε και έτσι δεν εκδηλώνεται.

Χαλαρώνω και αφήνομαι, είμαι ευγνώμων και αφήνω τα πράγματα να ρεύσουν στη στιγμή τους. 

Παρατήρηση

Ίσως ένα από τα καλύτερα εργαλεία που διαθέτουμε.

Αρχίστε να παρατηρείτε τον εαυτό σας, ποιος είναι, τι θέλει, πως αντιδρά κάθε φορά στις ίδιες καταστάσεις, γιατί πονάει, τι απαιτήσεις έχει, που φοβάται, πως αγαπά και πως δεν αγαπά, τις ανάγκες του, τα «μειονεκτήματά» του, τις αδυναμίες του, όλα αυτά για τα οποία ντρεπόμαστε, όλα αυτά τα οποία επιμελώς θέλουμε να αγνοούμε, όλα αυτά τα οποία ξέρουμε και κάνουμε τα στραβά μάτια, τις αδυναμίες μας, τα προτερήματα μας, αυτά για τα οποία είμαστε αποδεκτοί και όσα δεν μας κάνουν αποδεκτούς στους άλλους, και γενικά αρχίστε να τον παρατηρείτε. Έχει πλάκα.

Αυτό το ταξίδι δεν τελειώνει και έχει και εισιτήριο.

Το εισητήριο για να πραγματοποιείται είναι η απενεχοποίηση. Μη νιώσετε ντροπή για αυτό που είστε, μη νιώσετε ενοχές, μη τα σκεφτείτε καθόλου όλα αυτά. Υπάρχει λόγος για αυτή τη διαδικασία αλλά θα ήταν κρίμα να το περιορίσω σε λέξεις, όταν η ενέργεια φροντίζει από μόνη της να το εξηγήσει στον καθένα μας με τον δικό της μαγικό τρόπο. Τι να πω εγώ με τις λέξεις…

Αποδεχτείτε, αναπνεύστε αυτό που είστε, όπως είναι χωρίς μακιγιάζ.

Είναι υπέροχο, είναι εσύ.

Καρδιά

Η καρδιά μας ΕΙΝΑΙ. Αυτό σημαίνει τόσα πολλά από μόνο του… Δεν σκέφτεται, δεν έχει στεγανά και κανόνες, δεν ερωτεύεται το «σωστό» άτομο, δεν αγχώνεται και δεν θυμώνει. Η λειτουργία της καρδιάς είναι απλά να αγαπά. Η καρδιά δεν πολεμά, απλά ΕΙΝΑΙ.

Δυστυχώς αυτό είναι ίσως το πιο παραγκωνισμένο σημείο στον καθένα από μας. Δεν έχουμε δουλέψει την καρδιά μας στο βαθμό που έχουμε δουλέψει και ασχοληθεί με το μυαλό και το σώμα μας. Είμαστε απαίδευτοι όσον αφορά το συναίσθημα.

Όταν η σκέψη (η δουλεμένη κατά τα άλλα) μπαίνει στην μέση μας δίνει πληροφορίες. Έχετε συνειδητοποιήσει ότι πονάμε λόγω των πληροφοριών που μας δίνει το μυαλό και κατά συνέπεια η σκέψη μας; Το μόνο πραγματικά ανόθευτο κανάλι είναι η καρδιά, διότι το μυαλό μας είναι τόσο αλλοιωμένο από τα εξωτερικά ερεθίσματα και ότι έχουμε μάθει, που δεν μπορεί εύκολα να δει τη διαφορά και να επιλέξει τι είναι σωστό για τον εαυτό του. Για να μην πονάει κανείς, ας προσπαθήσει να είναι όσο πιο συνειδητός στο ΕΔΩ και ΤΩΡΑ. Όταν τρέχει η σκέψη στο παρελθόν, στο μέλλον και στα κουτάκια της, τότε πονάμε.

Η καρδιά είναι η πυξίδα μας. Μόνο εκεί σε αυτό το μέρος είναι κανείς σίγουρος τι τον κάνει ευτυχισμένο, τι του ταιριάζει, που νιώθει άνετα. Ένστικτο; Ίσως. Το σημείο ένωσης μας με το Θεό (Ανώτερο Εαυτό μας); Μπορεί. Αλλά δεν έχει σημασία πως θα το ονομάσουμε. Τι να πουν οι λέξεις; Και αυτές είναι δημιούργημα της σκέψης μας άλλωστε.

Στην καρδιά υπάρχουν δονήσεις, υπάρχει βεβαιότητα και εκεί φωλιάζει το «νιώθω».