Οταν θα συμβει να τσακωνομαστε ή να εχουμε εντονη συζητηση με οποιονδηποτε μπροστα στο παιδι μας (αν μας ξεφυγει κ δεν μπορουμε εννοειται να μην το κανουμε μπροστα του) ειναι απολυτως αναγκαιο να εξηγησουμε στο παιδι μας οτι ΔΕΝ φταιει αυτο, οτι ειναι φυσιολογικο να εκτονωνει κανεις το συναισθημα του, οτι ολοι το αγαπαμε, και πολυ σημαντικο, οτι δεν πρεπει να λαβει το μερος κανενος μεσα του, διοτι δεν γνωριζει ολη την υποθεση κ δεν τον αφορα.
Ετσι βοηθαμε εμεις οι ιδιοι να μη γινονται τα παιδια μας οι θεραπευτες μας μεγαλωνοντας, βοηθαμε στην ομαλη απεξαρτηση τους απο εμας , τους εφησυχαζουμε οτι μπορουμε να παρουμε την ευθυνη των πραξεων μας, τους επιτρεπουμε να ζησουν την παιδικη τους ηλικια, τα απενεχοποιουμε οτι αυτα δεν ευθυνονται για τα προβληματα μας, τους δινουμε ενα υγιες προτυπο ενηλικιωσης κ διαχειρισης των θεματων της ζωης, κ - ποσο σημαντικο!!- τα βοηθαμε να μην παιρνουν μεσα τους κανενός το μερος, αλλα να παραμενουν ουδετερα.
No comments:
Post a Comment