όσο πιο γρήγορα αποδεχτούμε αυτό που μας συμβαίνει ή την κατάσταση στην οποία είμαστε και δεν μας αρέσει χωρίς ενοχές ή δράμα, τόσο πιο γρήγορα θα βγούμε από αυτήν.

να γίνεις όλα αυτά που μπορείς να είσαι, να κάνεις όλα αυτά που σε κάνουν ευτυχισμένο, να προσφέρεις ότι μπορείς, έτσι θα κοιμάσαι καλύτερα τα βράδια.

Σε θέλω, δεν με θες …κολλάω

Τι παράξενο, δεν έχει συμβεί σε κανένα, δεν το ΄χει κάνει κανένας….λέμε τώρα.

Δεν υπάρχει λόγος να ντρέπεται κανείς για αυτό, όλοι έχουμε περάσει κάποια στιγμή στη ζωή μας αυτές τις περιόδους που το αντικείμενο του ενδιαφέροντος μας δεν ανταποκρίνεται και εμείς με ένα αργό τρόπο που έρπεται μέσα μας με καταστροφική διάθεση «κολλάμε» περισσότερο. Σε ορισμένους από εμάς επίσης, αυτό μπορεί να γίνεται πλέον και τρόπος ζωής, όσον αφορά την προσέγγιση προς το άλλο φύλο.

Έχω ακούσει για φίλους που ακόμα και μετά από χρόνια θυμούνται το άτομο που τους πόνεσε τόσο πολύ και για το οποίο ακόμα βρίσκουν ίχνη λατρείας μέσα τους. Άλλες περιπτώσεις που όταν η σχέση μας μας χωρίζει, τότε και μόνο τότε αποφασίζουμε να «γίνουμε αυτό που ήθελε ο άλλος», υποφέρουμε, κάνουμε τα πάντα για να τον κερδίσουμε πίσω, και αν αυτό συμβεί, εμείς ξαναγινόμαστε ο καταπληκτικός μας εαυτός που οδήγησε στο χωρισμό. Τόσες σχέσεις ανθρώπων που βασίζονται πάνω στην πιπεράτη γλύκα του ατελείωτου κυνηγητού και της ατέρμονης επιβεβαίωσης…τόση ενέργεια που χάνεται!

Αναρωτηθήκατε ποτέ το «γιατί»; Έχετε παρατηρήσει τον εαυτό σας να δείτε μήπως αυτό έχει γίνει στάση ζωής πλέον;

Οι υγιείς σχέσεις βασίζονται στην αγάπη. Στην αμφίδρομη, πραγματική, όσο λιγότερο γίνεται εγωιστική αγάπη. Στην αγάπη προς τον εαυτό μας πάνω από όλα, για να είμαι γεμάτος να δώσω ότι καλύτερο μπορώ στο σύντροφό μου. Στην αγάπη που συγχωρώ πάνω από όλους τον εαυτό μου για να μπορώ να συγχωρώ και το σύντροφό μου. Στην αγάπη που τελικά με έχω αποδεχτεί και έτσι μπορώ να αποδεχτώ ολοκληρωτικά και τον άλλον.

Το φαινόμενο των ημερών μας «ναι μεν σε θέλω, αλλά δεν γίνεται, δεν μπορώ, δεν είναι η κατάλληλη στιγμή» γίνεται όλο και πιο συχνό και ανησυχητικό. Τι συμβαίνει λοιπόν με αυτή τη γενιά, που τώρα καλείται να λάβει θέση όχι μόνο απέναντι στο συναίσθημα με τον τρόπο που το κληρονόμησε από τους γονείς, αλλά και απέναντι σε μια κοινωνία που τώρα περισσότερο από ποτέ τη ξεβολεύει, την ενοχοποιεί, τη θυμώνει, την αφήνει χωρίς δουλειά και της αλλάζει ότι ήξερε ως κοσμοθεωρία;

Να μερικά πράγματα που έχω σκεφτεί κατά καιρούς σχετικά με το πώς μπορεί κανείς να ξεκολλήσει από ένα φάντασμα και να προχωρήσει με τη ζωή του παρακάτω:

·        Αγάπα τον εαυτό σου, κανείς δεν θα το κάνει για σένα. Όλες οι άλλες πηγές είναι μάλλον γιατί εξυπηρετείς τα κουτάκια τους, και όταν σταματήσεις να το κάνεις, δεν θα σε αγαπάνε πια. Δώσε εσύ το φως που χρειάζεται ο λαμπρός σου εαυτός, μην προσπαθείς να το βαμπιρίσεις από έξω. Όταν αυτό συμβεί, τότε και μόνο τότε θα είσαι σε θέση να κάνεις υγιείς σχέσεις.

·        Συγχώρησε τον εαυτό σου για τυχόν λάθη και προχώρα παρακάτω. Τόσο απλά. Ένα κλικ είναι.

·        Αν ένας άνθρωπος αξίζει να παραμείνει στη ζωή μας, αυτό θα γίνει. Τόσο απλά. Ότι και να γίνει, ακόμα και τίποτα να μην κάνουμε, αυτός θα είναι εκεί για εμάς. Γιατί απλά έτσι. Δεν έχει σημασία η ομορφιά, δεν έχει σημασία να κάνεις τα καλύτερα, αν ο άλλος σε θέλει και υπάρχει η χημεία, τότε όλα τα άλλα είναι θέμα ανθρώπινης συμπεριφοράς.

·        Μη χαλάς την πολύτιμη σου ενέργεια σε κάποιον που δεν είναι για σένα. Δες βαθιά μέσα σου ποιος είσαι, τι θες και αξιολόγησε.

·        Βρες τις λάθος πεποιθήσεις που κουβαλάς. Είναι το πιο πιθανό από όλα ότι αυτός ο άνθρωπος που θες και δεν σε θέλει, έχει αντικατοπτρίσει αυτά τα σκοτεινά σου σημεία και εννοείται έχει θίξει τον εγωισμό σου. Φανταστικά συστήματα πεποιθήσεων που μας δυναστεύουν σε όλη μας τη ζωή και που ορίζουν τη χημεία μας με τον εκάστοτε άνθρωπο. Ορισμένα από αυτά είναι για παράδειγμα: το σύνδρομο του καλού παιδιού, ο ιδανικός άντρας/ η ιδανική γυναίκα που με μεγάλωσε η οικογένεια μου και η κοινωνία να αποζητώ, θέλω/ πρέπει να παντρευτώ, να κάνω παιδί, το σύνδρομο του κυνηγού και του πολεμιστή, δεν αξίζω να αγαπηθώ, δεν έχω αξία και μέσα από σένα ένιωσα ότι έχω ζωή και αξία ως άνθρωπος, ανταγωνισμός, θα μείνω μόνος μου, πρέπει να έχω δίπλα μου μια όμορφη γυναίκα για να με ζηλεύουν και άλλα. (σημείωση: μου φαίνεται κουραστικό να μιλάω συνέχεια και για τα δύο φύλα, οπότε αναφερόμενη στο αρσενικό πρόσωπο περιλαμβάνω νοητικά και το θηλυκό πρόσωπο, με συγχωρείτε για αυτή την αυθαιρεσία).

·        Αναρωτήσου: αυτή την ενέργεια θέλεις πραγματικά μέσα στη σχέση σου με αυτό τον άνθρωπο; Ακόμα και αν θα είστε μαζί, όταν θα έχεις πάρει την επιβεβαίωση, θα βαρεθείς και θα φύγεις, διότι πιστεύω ότι τελικά πρόκειται για ένα μοτίβο μέσα σου.

·        Δεν είναι αληθινό!!! Οι όμορφες σχέσεις έχουν καθημερινότητα. Και να προσθέσω, αν ήταν κάτι τόσο αληθινό, θα το είχες εκτιμήσει νωρίτερα, δεν νομίζεις;

·        Εν τέλει, αποδέξου ότι τελείωσε, έκανε έναν υπέροχο κύκλο, έφτασε στο τέλος του. Τέλος! Στη ζωή μας γίνονται συνέχεια κύκλοι και όλοι κάποια στιγμή τελειώνουν. Μπορεί και να ξανα-ξεκινήσουν, δεν λέω… αλλά όταν και αν μιλάμε για επανεκκίνηση, για να διαρκέσει, θα πρέπει να έχει υπάρξει κάθαρση, θα πρέπει να έχει αλλάξει η ενέργεια και των δυο σας, θα πρέπει να τεθεί νέα βάση.

·        Και μια ενεργειακή εξήγηση, για να μη ξεχνιόμαστε: ίσως να έχετε καρμική σχέση που πρέπει να καθαρίσει, ίσως να κουβαλάτε δηλαδή ενεργειακή καρμικά φορτία. Αλλά ακόμα και να τα καθαρίσετε, η ελεύθερη βούληση είναι υπέρ πάντων, που σημαίνει ότι αν δεν κάνουμε δουλειά με τον εαυτό μας, δεν πρόκειται να γίνει κανένα θαύμα.

·        Όσον αφορά στον αντίποδα, όσοι από εμάς νιώθουμε πιο ασφαλείς να επενδύουμε σε σχέσεις ανταγωνισμού και απόρριψής για να κρατάμε το ενδιαφέρον των άλλων ζωντανό, ας μη ξεχνάμε ότι είμαστε πιο ανασφαλείς από τους άλλους που τολμούν να μπουν στη φωτιά και ας καίγονται. Αυτοί ζουν, εμείς όχι. Ας μην ξεχνάμε επίσης, πως ότι δίνεις παίρνεις. Κυρίως όμως, μήπως ήρθε η ώρα να δείξουμε το μεγαλείο της καρδιάς μας στον άλλον, έτσι γυμνό όπως είναι με την ελπίδα να μας αγαπήσει για αυτό που είμαστε πραγματικά και όχι για αυτή την εικόνα που του δείχνουμε; Πόσο ανακουφιστικό!

Ίσως όλα αυτά φαίνεται ότι σχετίζονται με την λογική, ενώ το θέμα μας είναι στην καρδιά. Άρα τι θέση έχει η λογική σε κάτι που φωλιάζει στην καρδιά; Σωστό. Το «κόλλημα» όμως για το οποίο μιλάμε εδώ έχει σχέση με το μυαλό, τις πεποιθήσεις και τις ελλείψεις μας. Δεν έχει σχέση με την καρδιά.

Σε όλους αυτούς τους ανθρώπους που μας έχουν κάνει να χάσουμε τον ύπνο μας κατά καιρούς ένα μεγάλο «ευχαριστώ» διότι χωρίς αυτούς δεν θα μας δινόταν ποτέ η ευκαιρία να εξερευνήσουμε τον εαυτό μας, να φωτίσουμε τα λάθος συστήματα πεποιθήσεων που κουβαλάμε και εν τέλει να προχωρήσουμε με υγεία σε καλύτερες ανθρώπινες σχέσεις. Σχέσεις που μας κάνουν καλύτερους ανθρώπους.